Theophrastus mediocriterne delectat, cum tractat locos ab Aristotele ante tractatos? Idem iste, inquam, de voluptate quid sentit? Atque haec coniunctio confusioque virtutum tamen a philosophis ratione quadam distinguitur. Summum ením bonum exposuit vacuitatem doloris; Verum esto: verbum ipsum voluptatis non habet dignitatem, nec nos fortasse intellegimus. Sed tamen enitar et, si minus multa mihi occurrent, non fugiam ista popularia. Quae tamen a te agetur non melior, quam illae sunt, quas interdum optines. Sed eum qui audiebant, quoad poterant, defendebant sententiam suam. Bonum patria: miserum exilium. Illud dico, ea, quae dicat, praeclare inter se cohaerere. Hoc enim constituto in philosophia constituta sunt omnia.

Et harum quidem rerum facilis est et expedita distinctio. Huic mori optimum esse propter desperationem sapientiae, illi propter spem vivere. Iam quae corporis sunt, ea nec auctoritatem cum animi partibus, comparandam et cognitionem habent faciliorem. Similiter sensus, cum accessit ad naturam, tuetur illam quidem, sed etiam se tuetur; Iam in altera philosophiae parte. An est aliquid per se ipsum flagitiosum, etiamsi nulla comitetur infamia? Conferam tecum, quam cuique verso rem subicias;

Illud dico, ea, quae dicat, praeclare inter se cohaerere. An eum discere ea mavis, quae cum plane perdidiceriti nihil sciat? Non semper, inquam; Conferam tecum, quam cuique verso rem subicias;

Cum id fugiunt, re eadem defendunt, quae Peripatetici, verba. Haec et tu ita posuisti, et verba vestra sunt. Quid enim de amicitia statueris utilitatis causa expetenda vides. Graecum enim hunc versum nostis omnes-: Suavis laborum est praeteritorum memoria. Haec bene dicuntur, nec ego repugno, sed inter sese ipsa pugnant. Et hunc idem dico, inquieta sed ad virtutes et ad vitia nihil interesse. Parvi enim primo ortu sic iacent, tamquam omnino sine animo sint. Scrupulum, inquam, abeunti; Videmusne ut pueri ne verberibus quidem a contemplandis rebus

perquirendisque deterreantur? Theophrasti igitur, inquit, tibi liber ille placet de beata vita?

Aliter enim explicari, quod quaeritur, non potest. Hi curatione adhibita levantur in dies, valet alter plus cotidie, alter videt. Piso igitur hoc modo, vir optimus tuique, ut scis, amantissimus. Quamquam te quidem video minime esse deterritum. Quid enim me prohiberet Epicureum esse, si probarem, quae ille diceret? Dicet pro me ipsa virtus nec dubitabit isti vestro beato M.

Occultum facinus esse potuerit, gaudebit; Fortasse id optimum, sed ubi illud: Plus semper voluptatis? Ab hoc autem quaedam non melius quam veteres, quaedam omnino relicta. Negat enim summo bono afferre incrementum diem. Maximas vero virtutes iacere omnis necesse est voluptate dominante. Ita fit beatae vitae domina fortuna, quam Epicurus ait exiguam intervenire sapienti.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Omnia contraria, quos etiam insanos esse vultis. Quamquam id quidem licebit iis existimare, qui legerint. Cave putes quicquam esse verius. Illa videamus, quae a te de amicitia dicta sunt. Hoc dixerit potius Ennius: Nimium boni est, cui nihil est mali. Sed audiamus ipsum: Compensabatur, inquit, tamen cum his omnibus animi laetitia, quam capiebam memoria rationum inventorumque nostrorum. Qui igitur convenit ab alia voluptate dicere naturam proficisci, in alia summum bonum ponere? Dici enim nihil potest verius.

Idemne, quod iucunde? Duo Reges: constructio interrete. Quo modo autem philosophus loquitur? Gerendus est mos, modo recte sentiat. An me, inquam, nisi te audire vellem, censes haec dicturum fuisse? Haec quo modo conveniant, non sane intellego. Quod cum dixissent, ille contra. Cur iustitia laudatur? Graece donan, Latine voluptatem vocant. Si quicquam extra virtutem habeatur in bonis.

Quamquam tu hanc copiosiorem etiam soles dicere. Si id dicis, vicimus. Est enim tanti philosophi tamque nobilis audacter sua decreta defendere. Nam memini

etiam quae nolo, oblivisci non possum quae volo. Bona autem corporis huic sunt, quod posterius posui, similiora. Itaque primos congressus copulationesque et consuetudinum instituendarum voluntates fieri propter voluptatem; Multoque hoc melius nos veriusque quam Stoici. Huius ego nunc auctoritatem sequens idem faciam. Si enim ad populum me vocas, eum. Quoniam, si dis placet, ab Epicuro loqui discimus. Si enim non fuit eorum iudicii, nihilo magis hoc non addito illud est iudicatum-. Is es profecto tu.

Quae fere omnia appellantur uno ingenii nomine, easque virtutes qui habent, ingeniosi vocantur. Atqui reperies, inquit, in hoc quidem pertinacem; Nihilo beatiorem esse Metellum quam Regulum. Aliis esse maiora, illud dubium, ad id, quod summum bonum dicitis, ecquaenam possit fieri accessio.