Non dolere, inquam, istud quam vim habeat postea videro; Qui autem esse poteris, nisi te amor ipse ceperit? Egone quaeris, inquit, quid sentiam? Nos quidem Virtutes sic natae sumus, ut tibi serviremus, aliud negotii nihil habemus. Sed ne, dum huic obsequor, vobis molestus sim. Sit hoc ultimum bonorum, quod nunc a me defenditur; Ut alios omittam, hunc appello, quem ille unum secutus est. Ergo illi intellegunt quid Epicurus dicat, ego non intellego? Quae in controversiam veniunt, de iis, si placet, disseramus.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Tum Triarius: Posthac quidem, inquit, audacius. Nec vero intermittunt aut admirationem earum rerum, quae sunt ab antiquis repertae, aut investigationem novarum. Si quicquam extra virtutem habeatur in bonis. Duo Reges: constructio interrete. Esse enim quam vellet iniquus iustus poterat inpune. Ab hoc autem quaedam non melius quam veteres, quaedam omnino relicta.

Mihi, inquam, qui te id ipsum rogavi? Hoc non est positum in nostra actione. Quantum Aristoxeni ingenium consumptum videmus in musicis? Quid de Pythagora? Sed finge non solum callidum eum, qui aliquid improbe faciat, verum etiam praepotentem, ut M. Non enim solum Torquatus dixit quid sentiret, sed etiam cur. Hoc est dicere: Non reprehenderem asotos, si non essent asoti.

Qui ita affectus, beatum esse numquam probabis; Facit igitur Lucius noster prudenter, qui audire de summo bono potissimum velit; Omnia contraria, quos etiam insanos esse vultis. Placet igitur tibi, Cato, cum res sumpseris non concessas, ex illis efficere, quod velis? Tuo vero id quidem, inquam, arbitratu. Atqui reperies, inquit, in hoc quidem pertinacem; Primum divisit ineleganter; Potius inflammat, ut coercendi magis quam dedocendi esse videantur.

Quid, quod homines infima fortuna, nulla spe rerum gerendarum, opifices denique delectantur historia? Dicam, inquam, et quidem discendi causa magis, quam quo te aut Epicurum reprehensum velim. Nummus in

Croesi divitiis obscuratur, pars est tamen divitiarum. Dat enim intervalla et relaxat. Quae fere omnia appellantur uno ingenii nomine, easque virtutes qui habent, ingeniosi vocantur.

Verum hoc loco sumo verbis his eandem certe vim voluptatis Epicurum nosse quam ceteros. Ut in geometria, prima si dederis, danda sunt omnia. Quae cum ita sint, effectum est nihil esse malum, quod turpe non sit. Non potes, nisi retexueris illa. Ut in voluptate sit, qui epuletur, in dolore, qui torqueatur.

Sed erat aequius Triarium aliquid de dissensione nostra iudicare. Ita fit cum gravior, tum etiam splendidior oratio. Sin aliud quid voles, postea. Quae quo sunt excelsiores, eo dant clariora indicia naturae. Illa videamus, quae a te de amicitia dicta sunt. Obsecro, inquit, Torquate, haec dicit Epicurus? Mihi vero, inquit, placet agi subtilius et, ut ipse dixisti, pressius.

Sed tamen intellego quid velit. Claudii libidini, qui tum erat summo ne imperio, dederetur.

Negat esse eam, inquit, propter se expetendam. Eaedem enim utilitates poterunt eas labefactare atque pervertere. Rationis enim perfectio est virtus; Bonum integritas corporis: misera debilitas. Nemo igitur esse beatus potest. Septem autem illi non suo, sed populorum suffragio omnium nominati sunt. Et harum quidem rerum facilis est et expedita distinctio.

Quae cum dixisset paulumque institisset, Quid est? Itaque si aut requietem natura non quaereret aut eam posset alia quadam ratione consequi. Non est enim vitium in oratione solum, sed etiam in moribus. Materiam vero rerum et copiam apud hos exilem, apud illos uberrimam reperiemus. Hoc dixerit potius Ennius: Nimium boni est, cui nihil est mali. Cur iustitia laudatur? Nam illud quidem adduci vix possum, ut ea, quae senserit ille, tibi non vera videantur. Atqui reperies, inquit, in hoc quidem pertinacem; Quamquam ab iis philosophiam et omnes ingenuas disciplinas habemus; Sin eam, quam Hieronymus, ne fecisset idem, ut voluptatem illam

Aristippi in prima commendatione poneret.