Ab hoc autem quaedam non melius quam veteres, quaedam omnino relicta. Esse enim quam vellet iniquus iustus poterat inpune. Atque haec ita iustitiae propria sunt, ut sint virtutum reliquarum communia. Idque testamento cavebit is, qui nobis quasi oraculum ediderit nihil post mortem ad nos pertinere? Utrum igitur tibi litteram videor an totas paginas commovere? Eorum enim omnium multa praetermittentium, dum eligant aliquid, quod sequantur, quasi curta sententia; Progredientibus autem aetatibus sensim tardeve potius quasi nosmet ipsos cognoscimus.

Minime vero, inquit ille, consentit. Neque enim disputari sine reprehensione nec cum iracundia aut pertinacia recte disputari potest. Quam ob rem tandem, inquit, non satisfacit? Quamquam te quidem video minime esse deterritum. Ergo opifex plus sibi proponet ad formarum quam civis excellens ad factorum pulchritudinem? Superiores tres erant, quae esse possent, quarum est una sola defensa, eaque vehementer. Cum salvum esse flentes sui respondissent, rogavit essentne fusi hostes. Non igitur de improbo, sed de callido improbo quaerimus, qualis Q.

Quid est igitur, inquit, quod requiras? Est enim effectrix multarum et magnarum voluptatum. Sit hoc ultimum bonorum, quod nunc a me defenditur; Legimus tamen Diogenem, Antipatrum, Mnesarchum, Panaetium, multos alios in primisque familiarem nostrum Posidonium. Sed plane dicit quod intellegit. Omnia contraria, quos etiam insanos esse vultis. Ergo, si semel tristior effectus est, hilara vita amissa est? Atque haec coniunctio confusioque virtutum tamen a philosophis ratione quadam distinguitur. Quamquam id quidem licebit iis existimare, qui legerint. Tecum optime, deinde etiam cum mediocri amico.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Immo istud quidem, inquam, quo loco quidque, nisi iniquum postulo, arbitratu meo. Quid enim mihi potest esse optatius quam cum Catone, omnium virtutum auctore, de virtutibus disputare? Itaque nostrum est-quod nostrum

dico, artis est-ad ea principia, quae accepimus. Duo Reges: constructio interrete. Haec et tu ita posuisti, et verba vestra sunt. Videmus igitur ut conquiescere ne infantes quidem possint.

Quid, si reviviscant Platonis illi et deinceps qui eorum auditores fuerunt, et tecum ita loquantur? Itaque si aut requietem natura non quaereret aut eam posset alia quadam ratione consequi. Te ipsum, dignissimum maioribus tuis, voluptasne induxit, ut adolescentulus eriperes P. Quae sunt igitur communia vobis cum antiquis, iis sic utamur quasi concessis; Alterum significari idem, ut si diceretur, officia media omnia aut pleraque servantem vivere. Quae autem natura suae primae institutionis oblita est? Respondent extrema primis, media utrisque, omnia omnibus. Illa sunt similia: hebes acies est cuipiam oculorum, corpore alius senescit;

Ita prorsus, inquam; Equidem e Cn. Sin kakan malitiam dixisses, ad aliud nos unum certum vitium consuetudo Latina traduceret. Qui ita affectus, beatum esse numquam probabis; Mihi, inquam, qui te id ipsum rogavi? Videsne ut, quibus summa est in voluptate, perspicuum sit quid iis faciendum sit aut non faciendum?

Itaque ne iustitiam quidem recte quis dixerit per se ipsam optabilem, sed quia iucunditatis vel plurimum afferat. Transfer idem ad modestiam vel temperantiam, quae est moderatio cupiditatum rationi oboediens. Et harum quidem rerum facilis est et expedita distinctio. Ergo opifex plus sibi proponet ad formarum quam civis excellens ad factorum pulchritudinem? A primo, ut opinor, animantium ortu petitur origo summi boni. Neminem videbis ita laudatum, ut artifex callidus comparandarum voluptatum diceretur.

Ita cum ea volunt retinere, quae superiori sententiae conveniunt, in Aristonem incidunt; Quid de Platone aut de Democrito loquar? Certe non potest. Nihil minus, contraque illa hereditate dives ob eamque rem laetus. Omnes enim iucundum motum, quo sensus hilaretur. Hoc dictum in una re latissime patet, ut in omnibus

factis re, non teste moveamur. Aut unde est hoc contritum vetustate proverbium: quicum in tenebris? Parvi enim primo ortu sic iacent, tamquam omnino sine animo sint. Sed quanta sit alias, nunc tantum possitne esse tanta.

Quid est enim aliud esse versutum? Quae diligentissime contra Aristonem dicuntur a Chryippo. Nondum autem explanatum satis, erat, quid maxime natura vellet. Age nunc isti doceant, vel tu potius quis enim ista melius? Est enim effectrix multarum et magnarum voluptatum. Neque solum ea communia, verum etiam paria esse dixerunt. Et hunc idem dico, inquieta sed ad virtutes et ad vitia nihil interesse. Atque his de rebus et splendida est eorum et illustris oratio.

Cum ageremus, inquit, vitae beatum et eundem supremum diem, scribebamus haec. Nos commodius agimus. A quibus propter discendi cupiditatem videmus ultimas terras esse peragratas. Videamus animi partes, quarum est conspectus illustrior; Egone non intellego, quid sit don Graece, Latine voluptas? Tu quidem reddes;