Iis igitur est difficilius satis facere, qui se Latina scripta dicunt contemnere. Sed non sunt in eo genere tantae commoditates corporis tamque productae temporibus tamque multae. Sapientem locupletat ipsa natura, cuius divitias Epicurus parabiles esse docuit. Ita multo sanguine profuso in laetitia et in victoria est mortuus. Hi curatione adhibita levantur in dies, valet alter plus cotidie, alter videt. Cum id fugiunt, re eadem defendunt, quae Peripatetici, verba. Quid paulo ante, inquit, dixerim nonne meministi, cum omnis dolor detractus esset, variari, non augeri voluptatem? Nunc omni virtuti vitium contrario nomine opponitur. An eum discere ea mavis, quae cum plane perdidiceriti nihil sciat? Sed quid minus probandum quam esse aliquem beatum nec satis beatum? Sed haec quidem liberius ab eo dicuntur et saepius. Itaque et manendi in vita et migrandi ratio omnis iis rebus, quas supra dixi, metienda.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Ergo, si semel tristior effectus est, hilara vita amissa est? Nonne videmus quanta perturbatio rerum omnium consequatur, quanta confusio? Et nemo nimium beatus est; Illa sunt similia: hebes acies est cuipiam oculorum, corpore alius senescit; Maximas vero virtutes iacere omnis necesse est voluptate dominante. Duo Reges: constructio interrete. Erat enim Polemonis. Virtutibus igitur rectissime mihi videris et ad consuetudinem nostrae orationis vitia posuisse contraria.

Minime id quidem, inquam, alienum, multumque ad ea, quae quaerimus, explicatio tua ista profecerit. Quae animi affectio suum cuique tribuens atque hanc, quam dico. Explanetur igitur. Quis enim confidit semper sibi illud stabile et firmum permansurum, quod fragile et caducum sit? Erit enim instructus ad mortem contemnendam, ad exilium, ad ipsum etiam dolorem. Cupit enim dícere nihil posse ad beatam vitam deesse sapienti. Atque haec ita iustitiae propria sunt, ut sint virtutum reliquarum communia. Quarum ambarum rerum cum medicinam

pollicetur, luxuriae licentiam pollicetur. Eodem modo is enim tibi nemo dabit, quod, expetendum sit, id esse laudabile. Quamquam tu hanc copiosiorem etiam soles dicere.

An me, inquam, nisi te audire vellem, censes haec dicturum fuisse? Odium autem et invidiam facile vitabis. Non enim quaero quid verum, sed quid cuique dicendum sit.

Addidisti ad extremum etiam indoctum fuisse. Nihil opus est exemplis hoc facere longius. Quos nisi redarguimus, omnis virtus, omne decus, omnis vera laus deserenda est. Quid loquor de nobis, qui ad laudem et ad decus nati, suscepti, instituti sumus? Re mihi non aeque satisfacit, et quidem locis pluribus. Sumenda potius quam expetenda.

Videamus igitur sententias eorum, tum ad verba redeamus. Idemne, quod iucunde? Ipse Epicurus fortasse redderet, ut Sextus Peducaeus, Sex. Cur tantas regiones barbarorum pedibus obiit, tot maria transmisit? Virtutibus igitur rectissime mihi videris et ad consuetudinem nostrae orationis vitia posuisse contraria.

Illud urgueam, non intellegere eum quid sibi dicendum sit, cum dolorem summum malum esse dixerit. Non pugnem cum homine, cur tantum habeat in natura boni; An, partus ancillae sitne in fructu habendus, disseretur inter principes civitatis, P. An vero displicuit ea, quae tributa est animi virtutibus tanta praestantia? Mihi vero, inquit, placet agi subtilius et, ut ipse dixisti, pressius. Non est enim vitium in oratione solum, sed etiam in moribus. Legimus tamen Diogenem, Antipatrum, Mnesarchum, Panaetium, multos alios in primisque familiarem nostrum Posidonium. Apparet statim, quae sint officia, quae actiones. Hoc tu nunc in illo probas. Tum Triarius: Posthac quidem, inquit, audacius.

Tum Piso: Atqui, Cicero, inquit, ista studia, si ad imitandos summos viros spectant, ingeniosorum sunt; Quam illa ardentis amores excitaret sui! Cur tandem? Quicquid porro animo cernimus, id omne oritur a sensibus; Nam quid possumus facere melius? Bona autem corporis huic sunt, quod

posterius posui, similiora. Hoc dictum in una re latissime patet, ut in omnibus factis re, non teste moveamur. Quam illa ardentis amores excitaret sui! Cur tandem? Quorum sine causa fieri nihil putandum est. Et quidem, Cato, hanc totam copiam iam Lucullo nostro notam esse oportebit;

An me, inquis, tam amentem putas, ut apud imperitos isto modo loquar? Ergo ita: non posse honeste vivi, nisi honeste vivatur? Iubet igitur nos Pythius Apollo noscere nosmet ipsos. Proclivi currit oratio. Nam aliquando posse recte fieri dicunt nulla expectata nec quaesita voluptate. Bork

Quis est enim, in quo sit cupiditas, quin recte cupidus dici possit? Octavio fuit, cum illam severitatem in eo filio adhibuit, quem in adoptionem D. Videmusne ut pueri ne verberibus quidem a contemplandis rebus perquirendisque deterreantur? Longum est enim ad omnia respondere, quae a te dicta sunt. At hoc in eo M. Ergo, inquit, tibi Q.