Teneo, inquit, finem illi videri nihil dolere. Cum id quoque, ut cupiebat, audivisset, evelli iussit eam, qua erat transfixus, hastam. Sed virtutem ipsam inchoavit, nihil amplius. Ne vitationem quidem doloris ipsam per se quisquam in rebus expetendis putavit, nisi etiam evitare posset. Ex ea difficultate illae fallaciloquae, ut ait Accius, malitiae natae sunt. Facete M.

Totum autem id externum est, et quod externum, id in casu est. Ego vero volo in virtute vim esse quam maximam; Quae cum praeponunt, ut sit aliqua rerum selectio, naturam videntur sequi; Hoc est non dividere, sed frangere. Potius ergo illa dicantur: turpe esse, viri non esse debilitari dolore, frangi, succumbere. Octavio fuit, cum illam severitatem in eo filio adhibuit, quem in adoptionem D. Nulla erit controversia. Non autem hoc: igitur ne illud quidem.

Ut placet, inquit, etsi enim illud erat aptius, aequum cuique concedere. Qui potest igitur habitare in beata vita summi mali metus? Serpere anguiculos, nare anaticulas, evolare merulas, cornibus uti videmus boves, nepas aculeis. Efficiens dici potest. Non est igitur summum malum dolor. An, partus ancillae sitne in fructu habendus, disseretur inter principes civitatis, P. Quae cum praeponunt, ut sit aliqua rerum selectio, naturam videntur sequi; De hominibus dici non necesse est.

Ergo, si semel tristior effectus est, hilara vita amissa est? Nam prius a se poterit quisque discedere quam appetitum earum rerum, quae sibi conducant, amittere. Cur id non ita fit? Non enim ipsa genuit hominem, sed accepit a natura inchoatum. Tamen a proposito, inquam, aberramus. Hoc est non modo cor non habere, sed ne palatum quidem. Curium putes loqui, interdum ita laudat, ut quid praeterea sit bonum neget se posse ne suspicari quidem. Nihil opus est exemplis hoc facere longius. Quia nec honesto quic quam honestius nec turpi turpius.

Quam illa ardentis amores excitaret sui! Cur tandem? Qui autem de summo bono dissentit de tota

philosophiae ratione dissentit. Cupiditates non Epicuri divisione finiebat, sed sua satietate. Nihil enim iam habes, quod ad corpus referas;

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Egone non intellego, quid sit don Graece, Latine voluptas? Mihi, inquam, qui te id ipsum rogavi? Polemoni et iam ante Aristoteli ea prima visa sunt, quae paulo ante dixi. Sint ista Graecorum; Quamquam te quidem video minime esse deterritum. Duo Reges: constructio interrete. At ego quem huic anteponam non audeo dicere;

Ecce aliud simile dissimile. Nam, ut sint illa vendibiliora, haec uberiora certe sunt. Sed eum qui audiebant, quoad poterant, defendebant sententiam suam. Tum mihi Piso: Quid ergo? Ut proverbia non nulla veriora sint quam vestra dogmata. Primum quid tu dicis breve?

Et ille ridens: Video, inquit, quid agas; Inde igitur, inquit, ordiendum est. Immo vero, inquit, ad beatissime vivendum parum est, ad beate vero satis. Scio enim esse quosdam, qui quavis lingua philosophari possint; Neque solum ea communia, verum etiam paria esse dixerunt. Hoc est dicere: Non reprehenderem asotos, si non essent asoti. Sed tamen enitar et, si minus multa mihi occurrent, non fugiam ista popularia. Respondent extrema primis, media utrisque, omnia omnibus. Habent enim et bene longam et satis litigiosam disputationem. Ita prorsus, inquam;

Tum Lucius: Mihi vero ista valde probata sunt, quod item fratri puto. Hoc est dicere: Non reprehenderem asotos, si non essent asoti. Nihil acciderat ei, quod nollet, nisi quod anulum, quo delectabatur, in mari abiecerat. Rhetorice igitur, inquam, nos mavis quam dialectice disputare? ALIO MODO. Idcirco enim non desideraret, quia, quod dolore caret, id in voluptate est.

Est autem etiam actio quaedam corporis, quae motus et status naturae congruentis tenet; Utinam quidem dicerent alium alio beatiorem! Iam ruinas videres. Egone non intellego, quid sit don Graece, Latine voluptas? Tuo vero id quidem, inquam,

arbitratu. Tenesne igitur, inquam, Hieronymus Rhodius quid dicat esse summum bonum, quo putet omnia referri oportere? Homines optimi non intellegunt totam rationem everti, si ita res se habeat. Et ille ridens: Video, inquit, quid agas; Idemne potest esse dies saepius, qui semel fuit? Unum nescio, quo modo possit, si luxuriosus sit, finitas cupiditates habere. Bork