Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Iam doloris medicamenta illa Epicurea tamquam de narthecio proment: Si gravis, brevis; Isto modo ne improbos quidem, si essent boni viri. Videamus animi partes, quarum est conspectus illustrior; Nisi autem rerum natura perspecta erit, nullo modo poterimus sensuum iudicia defendere. Aliena dixit in physicis nec ea ipsa, quae tibi probarentur; Duo Reges: constructio interrete. At enim hic etiam dolore. Sin kakan malitiam dixisses, ad aliud nos unum certum vitium consuetudo Latina traduceret. Quod si ita sit, cur opera philosophiae sit danda nescio.

Portenta haec esse dicit, neque ea ratione ullo modo posse vivi; Odium autem et invidiam facile vitabis. Commoda autem et incommoda in eo genere sunt, quae praeposita et reiecta diximus; Septem autem illi non suo, sed populorum suffragio omnium nominati sunt. Nam Metrodorum non puto ipsum professum, sed, cum appellaretur ab Epicuro, repudiare tantum beneficium noluisse; Prioris generis est docilitas, memoria; Non dolere, inquam, istud quam vim habeat postea videro; Ut enim consuetudo loquitur, id solum dicitur honestum, quod est populari fama gloriosum. Color egregius, integra valitudo, summa gratia, vita denique conferta voluptatum omnium varietate.

Et hercule-fatendum est enim, quod sentio -mirabilis est apud illos contextus rerum. Qui ita affectus, beatum esse numquam probabis; Experiamur igitur, inquit, etsi habet haec Stoicorum ratio difficilius quiddam et obscurius. Dolor ergo, id est summum malum, metuetur semper, etiamsi non aderit; Paupertas si malum est, mendicus beatus esse nemo potest, quamvis sit sapiens. Sed tamen enitar et, si minus multa mihi occurrent, non fugiam ista popularia. Quae in controversiam veniunt, de iis, si placet, disseramus. Quod idem cum vestri faciant, non satis magnam tribuunt inventoribus gratiam.

Quid, cum fictas fabulas, e quibus utilitas nulla elici potest, cum voluptate legimus? Quis suae urbis

conservatorem Codrum, quis Erechthei filias non maxime laudat? Quia nec honesto quic quam honestius nec turpi turpius. Quid sequatur, quid repugnet, vident. Haec bene dicuntur, nec ego repugno, sed inter sese ipsa pugnant. A quibus propter discendi cupiditatem videmus ultimas terras esse peragratas. At iste non dolendi status non vocatur voluptas. Cur haec eadem Democritus?

Licet hic rursus ea commemores, quae optimis verbis ab Epicuro de laude amicitiae dicta sunt. Ampulla enim sit necne sit, quis non iure optimo irrideatur, si laboret? Huic mori optimum esse propter desperationem sapientiae, illi propter spem vivere. Modo etiam paulum ad dexteram de via declinavi, ut ad Pericli sepulcrum accederem. Haec para/doca illi, nos admirabilia dicamus. Sed haec in pueris; Suo genere perveniant ad extremum; Qui autem esse poteris, nisi te amor ipse ceperit?

Equidem etiam Epicurum, in physicis quidem, Democriteum puto. Sed venio ad inconstantiae crimen, ne saepius dicas me aberrare; Itaque primos congressus copulationesque et consuetudinum instituendarum voluntates fieri propter voluptatem; Illum mallem levares, quo optimum atque humanissimum virum, Cn. Summum ením bonum exposuit vacuitatem doloris; Nec mihi illud dixeris: Haec enim ipsa mihi sunt voluptati, et erant illa Torquatis. Nec lapathi suavitatem acupenseri Galloni Laelius anteponebat, sed suavitatem ipsam neglegebat; Quia dolori non voluptas contraria est, sed doloris privatio.

Minime vero, inquit ille, consentit. Quid, quod res alia tota est? Huius ego nunc auctoritatem sequens idem faciam. Idem fecisset Epicurus, si sententiam hanc, quae nunc Hieronymi est, coniunxisset cum Aristippi vetere sententia. Nec enim, omnes avaritias si aeque avaritias esse dixerimus, sequetur ut etiam aequas esse dicamus.

His singulis copiose responderi solet, sed quae perspicua sunt longa esse non debent. Utrum igitur tibi litteram videor an totas paginas commovere? Qui ita affectus, beatum esse

numquam probabis;

Ergo id est convenienter naturae vivere, a natura discedere. Hosne igitur laudas et hanc eorum, inquam, sententiam sequi nos censes oportere? Quid enim de amicitia statueris utilitatis causa expetenda vides. Non enim quaero quid verum, sed quid cuique dicendum sit. Atque hoc loco similitudines eas, quibus illi uti solent, dissimillimas proferebas. Quis animo aequo videt eum, quem inpure ac flagitiose putet vivere?

An ea, quae per vinitorem antea consequebatur, per se ipsa curabit? Bonum incolumis acies: misera caecitas. Plane idem, inquit, et maxima quidem, qua fieri nulla maior potest. Ne amores quidem sanctos a sapiente alienos esse arbitrantur. Quamquam id quidem, infinitum est in hac urbe;