Et nemo nimium beatus est; Non enim, si omnia non sequebatur, idcirco non erat ortus illinc. Itaque contra est, ac dicitis; Quae quidem vel cum periculo est quaerenda vobis;

Scrupulum, inquam, abeunti; Deinde prima illa, quae in congressu solemus: Quid tu, inquit, huc? Quid ei reliquisti, nisi te, quoquo modo loqueretur, intellegere, quid diceret? Qua ex cognitione facilior facta est investigatio rerum occultissimarum. Quid est igitur, inquit, quod requiras? Itaque hic ipse iam pridem est reiectus; Qui ita affectus, beatum esse numquam probabis; Quid me istud rogas? Et nunc quidem quod eam tuetur, ut de vite potissimum loquar, est id extrinsecus; Conferam tecum, quam cuique verso rem subicias;

Et quidem iure fortasse, sed tamen non gravissimum est testimonium multitudinis. Egone quaeris, inquit, quid sentiam? Quamquam te quidem video minime esse deterritum. Nummus in Croesi divitiis obscuratur, pars est tamen divitiarum.

Nam quid possumus facere melius? Cur post Tarentum ad Archytam? An ea, quae per vinitorem antea consequebatur, per se ipsa curabit? Atque haec coniunctio confusioque virtutum tamen a philosophis ratione quadam distinguitur. Sin tantum modo ad indicia veteris memoriae cognoscenda, curiosorum. Et non ex maxima parte de tota iudicabis? Rationis enim perfectio est virtus; Theophrasti igitur, inquit, tibi liber ille placet de beata vita? Hoc loco tenere se Triarius non potuit. Ut id aliis narrare gestiant? Qua ex cognitione facilior facta est investigatio rerum occultissimarum.

Philosophi autem in suis lectulis plerumque moriuntur. Ita prorsus, inquam; Est enim effectrix multarum et magnarum voluptatum. Illis videtur, qui illud non dubitant bonum dicere -; Efficiens dici potest. Quamquam non negatis nos intellegere quid sit voluptas, sed quid ille dicat. At quicum ioca seria, ut dicitur, quicum arcana, quicum occulta omnia? Ut optime, secundum naturam affectum esse possit. Nec vero sum nescius esse utilitatem in

historia, non modo voluptatem.

Sint ista Graecorum; Sed haec ab Antiocho, familiari nostro, dicuntur multo melius et fortius, quam a Stasea dicebantur. At habetur! Et ego id scilicet nesciebam! Sed ut sit, etiamne post mortem coletur? Quae qui non vident, nihil umquam magnum ac cognitione dignum amaverunt.

Numquam facies. Itaque sensibus rationem adiunxit et ratione effecta sensus non reliquit. Nihil opus est exemplis hoc facere longius. At ille non pertimuit saneque fidenter: Istis quidem ipsis verbis, inquit; Duo enim genera quae erant, fecit tria. Nonne igitur tibi videntur, inquit, mala? Primum in nostrane potestate est, quid meminerimus? Ut in geometria, prima si dederis, danda sunt omnia. Sed quot homines, tot sententiae; Sed ego in hoc resisto;

Uterque enim summo bono fruitur, id est voluptate. Verum tamen cum de rebus grandioribus dicas, ipsae res verba rapiunt; Sin laboramus, quis est, qui alienae modum statuat industriae? Si enim ita est, vide ne facinus facias, cum mori suadeas. Intrandum est igitur in rerum naturam et penitus quid ea postulet pervidendum;

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Quae quo sunt excelsiores, eo dant clariora indicia naturae. An hoc usque quaque, aliter in vita? Ergo adhuc, quantum equidem intellego, causa non videtur fuisse mutandi nominis. Esse enim quam vellet iniquus iustus poterat inpune. Quod si ita est, sequitur id ipsum, quod te velle video, omnes semper beatos esse sapientes. Duo Reges: constructio interrete.

Ait enim se, si uratur, Quam hoc suave! dicturum. Non quaero, quid dicat, sed quid convenienter possit rationi et sententiae suae dicere. Nihil opus est exemplis hoc facere longius. Ut nemo dubitet, eorum omnia officia quo spectare, quid sequi, quid fugere debeant? Qua ex cognitione facilior facta est investigatio rerum occultissimarum. Hoc loco discipulos quaerere videtur, ut, qui asoti esse velint, philosophi ante fiant. Ostendit pedes et pectus. Sed

ne, dum huic obsequor, vobis molestus sim.