Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Certe, nisi voluptatem tanti aestimaretis. Quo tandem modo? O magnam vim ingenii causamque iustam, cur nova existeret disciplina! Perge porro. Igitur neque stultorum quisquam beatus neque sapientium non beatus. Graece donan, Latine voluptatem vocant. Duo Reges: constructio interrete. Ne in odium veniam, si amicum destitero tueri. Nunc vero a primo quidem mirabiliter occulta natura est nec perspici nec cognosci potest.

Quid adiuvas? Dicet pro me ipsa virtus nec dubitabit isti vestro beato M. Illi enim inter se dissentiunt. Primum quid tu dicis breve? Nobis aliter videtur, recte secusne, postea; Quamquam haec quidem praeposita recte et reiecta dicere licebit. Ergo illi intellegunt quid Epicurus dicat, ego non intellego? Rationis enim perfectio est virtus;

Quae iam oratio non a philosopho aliquo, sed a censore opprimenda est.

Eam si varietatem diceres, intellegerem, ut etiam non dicente te intellego; Primum cur ista res digna odio est, nisi quod est turpis? Quid est igitur, cur ita semper deum appellet Epicurus beatum et aeternum? Quare attende, quaeso. Quis est, qui non oderit libidinosam, protervam adolescentiam? Varietates autem iniurasque fortunae facile veteres philosophorum praeceptis instituta vita superabat.

Sed nunc, quod agimus; Atque ita re simpliciter primo collocata reliqua subtilius persequentes corporis bona facilem quandam rationem habere censebant; Varietates autem iniurasque fortunae facile veteres philosophorum praeceptis instituta vita superabat. Sed quid attinet de rebus tam apertis plura requirere? Nam et complectitur verbis, quod vult, et dicit plane, quod intellegam; Rhetorice igitur, inquam, nos mavis quam dialectice disputare? Causa autem fuit huc veniendi ut quosdam hinc libros promerem. Quod iam a me expectare noli. Quod vestri non item.

Tum Torquatus: Prorsus, inquit, assentior; Negat esse eam, inquit, propter se expetendam. At iam decimum

annum in spelunca iacet. Non enim, si omnia non sequebatur, idcirco non erat ortus illinc. At hoc in eo M. Utrum igitur percurri omnem Epicuri disciplinam placet an de una voluptate quaeri, de qua omne certamen est? Heri, inquam, ludis commissis ex urbe profectus veni ad vesperum. Eaedem enim utilitates poterunt eas labefactare atque pervertere.

Nunc haec primum fortasse audientis servire debemus. Eadem nunc mea adversum te oratio est. Sed potestne rerum maior esse dissensio? Animum autem reliquis rebus ita perfecit, ut corpus;

Bork Sin tantum modo ad indicia veteris memoriae cognoscenda, curiosorum. Ita graviter et severe voluptatem secrevit a bono. At cum de plurimis eadem dicit, tum certe de maximis. Virtutibus igitur rectissime mihi videris et ad consuetudinem nostrae orationis vitia posuisse contraria. Ea possunt paria non esse. Nam et a te perfici istam disputationem volo, nec tua mihi oratio longa videri potest. Quis est tam dissimile homini. Scrupulum, inquam, abeunti; Quos quidem tibi studiose et diligenter tractandos magnopere censeo. Ut proverbia non nulla veriora sint quam vestra dogmata. Eorum enim est haec querela, qui sibi cari sunt seseque diligunt.

Occultum facinus esse potuerit, gaudebit; Mihi, inquam, qui te id ipsum rogavi? Ille enim occurrentia nescio quae comminiscebatur; Qui ita affectus, beatum esse numquam probabis; Equidem, sed audistine modo de Carneade? Itaque hic ipse iam pridem est reiectus;

Iam id ipsum absurdum, maximum malum neglegi. Apparet statim, quae sint officia, quae actiones. Respondent extrema primis, media utrisque, omnia omnibus. Oculorum, inquit Plato, est in nobis sensus acerrimus, quibus sapientiam non cernimus. Quasi vero, inquit, perpetua oratio rhetorum solum, non etiam philosophorum sit. Haec para/doca illi, nos admirabilia dicamus. Illa videamus, quae a te de amicitia dicta sunt. An ea, quae per vinitorem antea consequebatur, per se ipsa curabit? Quod autem ratione actum est, id

officium appellamus.