Itaque haec cum illis est dissensio, cum Peripateticis nulla sane. At multis malis affectus. Praeterea sublata cognitione et scientia tollitur omnis ratio et vitae degendae et rerum gerendarum. Callipho ad virtutem nihil adiunxit nisi voluptatem, Diodorus vacuitatem doloris. An ea, quae per vinitorem antea consequebatur, per se ipsa curabit? Habes, inquam, Cato, formam eorum, de quibus loquor, philosophorum. Non enim, si omnia non sequebatur, idcirco non erat ortus illinc. Duo enim genera quae erant, fecit tria. Summus dolor plures dies manere non potest? Tum Piso: Atqui, Cicero, inquit, ista studia, si ad imitandos summos viros spectant, ingeniosorum sunt;

Eam si varietatem diceres, intellegerem, ut etiam non dicente te intellego; Roges enim Aristonem, bonane ei videantur haec: vacuitas doloris, divitiae, valitudo; Immo istud quidem, inquam, quo loco quidque, nisi iniquum postulo, arbitratu meo. Quae cum essent dicta, discessimus. Aliud igitur esse censet gaudere, aliud non dolere. Verum tamen cum de rebus grandioribus dicas, ipsae res verba rapiunt;

Quae quo sunt excelsiores, eo dant clariora indicia naturae. Idemque diviserunt naturam hominis in animum et corpus. Sed non alienum est, quo facilius vis verbi intellegatur, rationem huius verbi faciendi Zenonis exponere. Perturbationes autem nulla naturae vi commoventur, omniaque ea sunt opiniones ac iudicia levitatis. Quod quidem iam fit etiam in Academia. Sed vos squalidius, illorum vides quam niteat oratio.

Sed quanta sit alias, nunc tantum possitne esse tanta. Cuius quidem, quoniam Stoicus fuit, sententia condemnata mihi videtur esse inanitas ista verborum. Sunt autem, qui dicant foedus esse quoddam sapientium, ut ne minus amicos quam se ipsos diligant. Quod si ita se habeat, non possit beatam praestare vitam sapientia.

Quid enim possumus hoc agere divinius? Sed id ne cogitari quidem potest quale sit, ut non repugnet ipsum sibi. Illa sunt similia: hebes acies est cuipiam

oculorum, corpore alius senescit;

Atqui iste locus est, Piso, tibi etiam atque etiam confirmandus, inquam; Ita est quoddam commune officium sapientis et insipientis, ex quo efficitur versari in iis, quae media dicamus. Nam si beatus umquam fuisset, beatam vitam usque ad illum a Cyro extructum rogum pertulisset. Sint modo partes vitae beatae. Ut scias me intellegere, primum idem esse dico voluptatem, quod ille don. Hoc enim identidem dicitis, non intellegere nos quam dicatis voluptatem. Claudii libidini, qui tum erat summo ne imperio, dederetur. Mihi, inquam, qui te id ipsum rogavi? Sed emolumenta communia esse dicuntur, recte autem facta et peccata non habentur communia.

Satisne vobis videor pro meo iure in vestris auribus commentatus? In eo enim positum est id, quod dicimus esse expetendum. Qui-vere falsone, quaerere mittimus-dicitur oculis se privasse; Quod equidem non reprehendo; Nihil minus, contraque illa hereditate dives ob eamque rem laetus. Nam si amitti vita beata potest, beata esse non potest. Quid, quod homines infima fortuna, nulla spe rerum gerendarum, opifices denique delectantur historia? Non enim solum Torquatus dixit quid sentiret, sed etiam cur. Quid autem habent admirationis, cum prope accesseris? Ab hoc autem quaedam non melius quam veteres, quaedam omnino relicta. Sed quid minus probandum quam esse aliquem beatum nec satis beatum? Occultum facinus esse potuerit, gaudebit;

Non modo carum sibi quemque, verum etiam vehementer carum esse? At quicum ioca seria, ut dicitur, quicum arcana, quicum occulta omnia? At enim hic etiam dolore. Atqui perspicuum est hominem e corpore animoque constare, cum primae sint animi partes, secundae corporis. Estne, quaeso, inquam, sitienti in bibendo voluptas? Et ille ridens: Age, age, inquit,-satis enim scite me nostri sermonis principium esse voluisti-exponamus adolescenti,. Qua tu etiam inprudens utebare non numquam.

Sed residamus, inquit, si placet. Serpere anguiculos, nare

anaticulas, evolare merulas, cornibus uti videmus boves, nepas aculeis. Cuius ad naturam apta ratio vera illa et summa lex a philosophis dicitur. Non enim, si omnia non sequebatur, idcirco non erat ortus illinc. Piso igitur hoc modo, vir optimus tuique, ut scis, amantissimus. Itaque his sapiens semper vacabit. Solum praeterea formosum, solum liberum, solum civem, stultost; Illo enim addito iuste fit recte factum, per se autem hoc ipsum reddere in officio ponitur.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Deinde qui fit, ut ego nesciam, sciant omnes, quicumque Epicurei esse voluerunt? Conferam tecum, quam cuique verso rem subicias; Nihil opus est exemplis hoc facere longius. Cur post Tarentum ad Archytam? Ego quoque, inquit, didicerim libentius si quid attuleris, quam te reprehenderim. Duo Reges: constructio interrete. Nihil est enim, de quo aliter tu sentias atque ego, modo commutatis verbis ipsas res conferamus. Quam ob rem tandem, inquit, non satisfacit? Solum praeterea formosum, solum liberum, solum civem, stultost;