Plane idem, inquit, et maxima quidem, qua fieri nulla maior potest. Atqui iste locus est, Piso, tibi etiam atque etiam confirmandus, inquam; Verum tamen cum de rebus grandioribus dicas, ipsae res verba rapiunt; Quae quo sunt excelsiores, eo dant clariora indicia naturae. Dolor ergo, id est summum malum, metuetur semper, etiamsi non aderit; Sed tempus est, si videtur, et recta quidem ad me.

Facile est hoc cernere in primis puerorum aetatulis. Cuius ad naturam apta ratio vera illa et summa lex a philosophis dicitur. Quem ad modum quis ambulet, sedeat, qui ductus oris, qui vultus in quoque sit? Nam diligi et carum esse iucundum est propterea, quia tutiorem vitam et voluptatem pleniorem efficit. Quid sequatur, quid repugnet, vident. Possumusne ergo in vita summum bonum dicere, cum id ne in cena quidem posse videamur?

Inde sermone vario sex illa a Dipylo stadia confecimus. Sic enim censent, oportunitatis esse beate vivere. Quid, si non sensus modo ei sit datus, verum etiam animus hominis? Rationis enim perfectio est virtus; Illa argumenta propria videamus, cur omnia sint paria peccata. Restinguet citius, si ardentem acceperit. Sed quid sentiat, non videtis. Ab hoc autem quaedam non melius quam veteres, quaedam omnino relicta. Cur iustitia laudatur? Haec quo modo conveniant, non sane intellego. Beatus sibi videtur esse moriens.

Quare hoc videndum est, possitne nobis hoc ratio philosophorum dare. Tum, Quintus et Pomponius cum idem se velle dixissent, Piso exorsus est. In quibus doctissimi illi veteres inesse quiddam caeleste et divinum putaverunt. Satisne vobis videor pro meo iure in vestris auribus commentatus? Quid sequatur, quid repugnet, vident. Isto modo ne improbos quidem, si essent boni viri. Summus dolor plures dies manere non potest? Mihi, inquam, qui te id ipsum rogavi? Istam voluptatem perpetuam quis potest praestare sapienti? Nec tamen ullo modo summum pecudis bonum et hominis idem mihi videri potest.

Quid, si etiam iucunda

memoria est praeteritorum malorum? Cur haec eadem Democritus? A primo, ut opinor, animantium ortu petitur origo summi boni. Apud imperitos tum illa dicta sunt, aliquid etiam coronae datum; Invidiosum nomen est, infame, suspectum. Hic ambiguo ludimur. Aberat omnis dolor, qui si adesset, nec molliter ferret et tamen medicis plus quam philosophis uteretur. Itaque vides, quo modo loquantur, nova verba fingunt, deserunt usitata. An, partus ancillae sitne in fructu habendus, disseretur inter principes civitatis, P. Quae cum praeponunt, ut sit aliqua rerum selectio, naturam videntur sequi;

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Duo Reges: constructio interrete. Virtutis, magnitudinis animi, patientiae, fortitudinis fomentis dolor mitigari solet. Ac tamen, ne cui loco non videatur esse responsum, pauca etiam nunc dicam ad reliquam orationem tuam. Qui autem de summo bono dissentit de tota philosophiae ratione dissentit. Neque solum ea communia, verum etiam paria esse dixerunt. Quod si ita se habeat, non possit beatam praestare vitam sapientia. Verba tu fingas et ea dicas, quae non sentias? Atqui pugnantibus et contrariis studiis consiliisque semper utens nihil quieti videre, nihil tranquilli potest.

Eodem modo is enim tibi nemo dabit, quod, expetendum sit, id esse laudabile. Quod si ita se habeat, non possit beatam praestare vitam sapientia. Itaque hic ipse iam pridem est reiectus; Quamvis enim depravatae non sint, pravae tamen esse possunt. Quis animo aequo videt eum, quem inpure ac flagitiose putet vivere? De ingenio eius in his disputationibus, non de moribus quaeritur. Aliter homines, aliter philosophos loqui putas oportere?

A primo, ut opinor, animantium ortu petitur origo summi boni. Quis Pullum Numitorium Fregellanum, proditorem, quamquam rei publicae nostrae profuit, non odit? Si quidem, inquit, tollerem, sed relinquo. Theophrastus mediocriterne delectat, cum tractat locos ab Aristotele ante tractatos? Non igitur de improbo,

sed de callido improbo quaerimus, qualis Q. Quid ergo aliud intellegetur nisi uti ne quae pars naturae neglegatur? Prioris generis est docilitas, memoria; Quid in isto egregio tuo officio et tanta fide-sic enim existimo-ad corpus refers?

Cur igitur, inquam, res tam dissimiles eodem nomine appellas? Hoc mihi cum tuo fratre convenit. Easdemne res? Est enim effectrix multarum et magnarum voluptatum. Quamquam non negatis nos intellegere quid sit voluptas, sed quid ille dicat. Qui potest igitur habitare in beata vita summi mali metus?

Ita ne hoc quidem modo paria peccata sunt. Aliena dixit in physicis nec ea ipsa, quae tibi probarentur; Quarum ambarum rerum cum medicinam pollicetur, luxuriae licentiam pollicetur. Quarum ambarum rerum cum medicinam pollicetur, luxuriae licentiam pollicetur. Occultum facinus esse potuerit, gaudebit; Est enim effectrix multarum et magnarum voluptatum. Tria genera bonorum;