Qualis ista philosophia est, quae non interitum afferat pravitatis, sed sit contenta mediocritate vitiorum? Ratio quidem vestra sic cogit.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Quamquam tu hanc copiosiorem etiam soles dicere. Tum Triarius: Posthac quidem, inquit, audacius. Id enim volumus, id contendimus, ut officii fructus sit ipsum officium.

Videmusne ut pueri ne verberibus quidem a contemplandis rebus perquirendisque deterreantur? His similes sunt omnes, qui virtuti student levantur vitiis, levantur erroribus, nisi forte censes Ti. Quid ergo aliud intellegetur nisi uti ne quae pars naturae neglegatur? Quae diligentissime contra Aristonem dicuntur a Chryippo. Nec tamen ullo modo summum pecudis bonum et hominis idem mihi videri potest. Duo Reges: constructio interrete. Qui potest igitur habitare in beata vita summi mali metus? Quis enim potest ea, quae probabilia videantur ei, non probare?

Ego vero volo in virtute vim esse quam maximam; Restatis igitur vos; Vide, quaeso, rectumne sit. Ut optime, secundum naturam affectum esse possit. Nam ista vestra: Si gravis, brevis; Verba tu fingas et ea dicas, quae non sentias? Quid enim de amicitia statueris utilitatis causa expetenda vides.

Conferam tecum, quam cuique verso rem subicias; Non dolere, inquam, istud quam vim habeat postea videro; Sed ut iis bonis erigimur, quae expectamus, sic laetamur iis, quae recordamur. Quae fere omnia appellantur uno ingenii nomine, easque virtutes qui habent, ingeniosi vocantur. Alterum significari idem, ut si diceretur, officia media omnia aut pleraque servantem vivere. Mihi vero, inquit, placet agi subtilius et, ut ipse dixisti, pressius. Equidem etiam Epicurum, in physicis quidem, Democriteum puto.

Erat enim Polemonis. Illum mallem levares, quo optimum atque humanissimum virum, Cn. Atqui reperies, inquit, in hoc quidem pertinacem; Sed haec quidem liberius ab eo dicuntur et saepius. Sin tantum modo ad indicia veteris memoriae

cognoscenda, curiosorum. An haec ab eo non dicuntur? Bork

Qui autem esse poteris, nisi te amor ipse ceperit? Hoc loco tenere se Triarius non potuit. Sed ille, ut dixi, vitiose. Ab hoc autem quaedam non melius quam veteres, quaedam omnino relicta. Etenim semper illud extra est, quod arte comprehenditur. Quodsi ipsam honestatem undique pertectam atque absolutam.

Quod eo liquidius faciet, si perspexerit rerum inter eas verborumne sit controversia. Quae cum praeponunt, ut sit aliqua rerum selectio, naturam videntur sequi; Cum sciret confestim esse moriendum eamque mortem ardentiore studio peteret, quam Epicurus voluptatem petendam putat. Primum divisit ineleganter; Ita ne hoc quidem modo paria peccata sunt. Duo enim genera quae erant, fecit tria. Nec vero sum nescius esse utilitatem in historia, non modo voluptatem. Infinitio ipsa, quam apeirian vocant, tota ab illo est, tum innumerabiles mundi, qui et oriantur et intereant cotidie.

Quippe: habes enim a rhetoribus; Bonum integritas corporis: misera debilitas. Sed nunc, quod agimus; Num igitur eum postea censes anxio animo aut sollicito fuisse? Te enim iudicem aequum puto, modo quae dicat ille bene noris. Sed potestne rerum maior esse dissensio? Quae qui non vident, nihil umquam magnum ac cognitione dignum amaverunt. Nunc haec primum fortasse audientis servire debemus.

Idem etiam dolorem saepe perpetiuntur, ne, si id non faciant, incidant in maiorem. Apud ceteros autem philosophos, qui quaesivit aliquid, tacet; Qui non moveatur et offensione turpitudinis et comprobatione honestatis? Cur tantas regiones barbarorum pedibus obiit, tot maria transmisit? At quicum ioca seria, ut dicitur, quicum arcana, quicum occulta omnia? Non enim, si malum est dolor, carere eo malo satis est ad bene vivendum. Et nemo nimium beatus est; Confecta res esset.