Ut in geometria, prima si dederis, danda sunt omnia. Id quaeris, inquam, in quo, utrum respondero, verses te huc atque illuc necesse est. Quid enim de amicitia statueris utilitatis causa expetenda vides. Hoc etsi multimodis reprehendi potest, tamen accipio, quod dant.

Illud quaero, quid ei, qui in voluptate summum bonum ponat, consentaneum sit dicere. Negabat igitur ullam esse artem, quae ipsa a se proficisceretur; Non modo carum sibi quemque, verum etiam vehementer carum esse? Pudebit te, inquam, illius tabulae, quam Cleanthes sane commode verbis depingere solebat. Quod idem cum vestri faciant, non satis magnam tribuunt inventoribus gratiam. Cum id quoque, ut cupiebat, audivisset, evelli iussit eam, qua erat transfixus, hastam. Quam illa ardentis amores excitaret sui! Cur tandem? Sed tu istuc dixti bene Latine, parum plane. Non quaeritur autem quid naturae tuae consentaneum sit, sed quid disciplinae. Dat enim intervalla et relaxat.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Hoc etsi multimodis reprehendi potest, tamen accipio, quod dant. Sit ista in Graecorum levitate perversitas, qui maledictis insectantur eos, a quibus de veritate dissentiunt. Conclusum est enim contra Cyrenaicos satis acute, nihil ad Epicurum. Ut enim consuetudo loquitur, id solum dicitur honestum, quod est populari fama gloriosum. Duo Reges: constructio interrete. Nemo igitur esse beatus potest. Eademne, quae restincta siti?

Non quam nostram quidem, inquit Pomponius iocans; At quanta conantur! Mundum hunc omnem oppidum esse nostrum! Incendi igitur eos, qui audiunt, vides. Cave putes quicquam esse verius. Sed haec ab Antiocho, familiari nostro, dicuntur multo melius et fortius, quam a Stasea dicebantur. Quid, de quo nulla dissensio est?

Teneo, inquit, finem illi videri nihil dolere. Et si turpitudinem fugimus in statu et motu corporis, quid est cur pulchritudinem non sequamur? Hoc dixerit potius Ennius: Nimium boni est, cui nihil est mali. Certe,

nisi voluptatem tanti aestimaretis. Quamquam tu hanc copiosiorem etiam soles dicere. Et hunc idem dico, inquieta sed ad virtutes et ad vitia nihil interesse. Quod quidem iam fit etiam in Academia. Mihi quidem Antiochum, quem audis, satis belle videris attendere. Haec para/doca illi, nos admirabilia dicamus. Mihi quidem Homerus huius modi quiddam vidisse videatur in iis, quae de Sirenum cantibus finxerit.

Sit ista in Graecorum levitate perversitas, qui maledictis insectantur eos, a quibus de veritate dissentiunt. Sed eum qui audiebant, quoad poterant, defendebant sententiam suam. Quod autem meum munus dicis non equidem recuso, sed te adiungo socium. Rapior illuc, revocat autem Antiochus, nec est praeterea, quem audiamus. At ego quem huic anteponam non audeo dicere; Potius ergo illa dicantur: turpe esse, viri non esse debilitari dolore, frangi, succumbere. Videmusne ut pueri ne verberibus quidem a contemplandis rebus perquirendisque deterreantur? Tum Piso: Quoniam igitur aliquid omnes, quid Lucius noster? Contineo me ab exemplis.

Claudii libidini, qui tum erat summo ne imperio, dederetur. Huius ego nunc auctoritatem sequens idem faciam. Ita multo sanguine profuso in laetitia et in victoria est mortuus. Sic enim censent, oportunitatis esse beate vivere. Idemque diviserunt naturam hominis in animum et corpus. Est igitur officium eius generis, quod nec in bonis ponatur nec in contrariis. Quorum sine causa fieri nihil putandum est. Inde sermone vario sex illa a Dipylo stadia confecimus.

Sin te auctoritas commovebat, nobisne omnibus et Platoni ipsi nescio quem illum anteponebas? Egone non intellego, quid sit don Graece, Latine voluptas? Sed tu istuc dixti bene Latine, parum plane. Vide, quantum, inquam, fallare, Torquate. Estne, quaeso, inquam, sitienti in bibendo voluptas? Qui autem esse poteris, nisi te amor ipse ceperit? Qui non moveatur et offensione turpitudinis et comprobatione honestatis? -, sed ut hoc iudicaremus, non esse in iis partem

maximam positam beate aut secus vivendi. Sed virtutem ipsam inchoavit, nihil amplius. Qua igitur re ab deo vincitur, si aeternitate non vincitur?

Igitur neque stultorum quisquam beatus neque sapientium non beatus. Scaevola tribunus plebis ferret ad plebem vellentne de ea re quaeri. Quid Zeno? Non enim ipsa genuit hominem, sed accepit a natura inchoatum. Praeteritis, inquit, gaudeo. Quae in controversiam veniunt, de iis, si placet, disseramus. Easdemne res? Est enim effectrix multarum et magnarum voluptatum. Iam id ipsum absurdum, maximum malum neglegi.

Ergo et avarus erit, sed finite, et adulter, verum habebit modum, et luxuriosus eodem modo. Quid ait Aristoteles reliquique Platonis alumni? Quid de Platone aut de Democrito loquar? Non quam nostram quidem, inquit Pomponius iocans; Sit, inquam, tam facilis, quam vultis, comparatio voluptatis, quid de dolore dicemus? Dolor ergo, id est summum malum, metuetur semper, etiamsi non aderit;