Hoc dixerit potius Ennius: Nimium boni est, cui nihil est mali. Ergo in utroque exercebantur, eaque disciplina effecit tantam illorum utroque in genere dicendi copiam. Scaevola tribunus plebis ferret ad plebem vellentne de ea re quaeri. Dolere malum est: in crucem qui agitur, beatus esse non potest. Idemne, quod iucunde? Quorum sine causa fieri nihil putandum est.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Ut placet, inquit, etsi enim illud erat aptius, aequum cuique concedere. Cur tantas regiones barbarorum pedibus obiit, tot maria transmisit? A primo, ut opinor, animantium ortu petitur origo summi boni. Nam si amitti vita beata potest, beata esse non potest.

Conclusum est enim contra Cyrenaicos satis acute, nihil ad Epicurum. Terram, mihi crede, ea lanx et maria deprimet. An tu me de L. Videmusne ut pueri ne verberibus quidem a contemplandis rebus perquirendisque deterreantur? Quamquam id quidem licebit iis existimare, qui legerint. Et quidem iure fortasse, sed tamen non gravissimum est testimonium multitudinis. Sic, et quidem diligentius saepiusque ista loquemur inter nos agemusque communiter. Est enim effectrix multarum et magnarum voluptatum. Conclusum est enim contra Cyrenaicos satis acute, nihil ad Epicurum. At ego quem huic anteponam non audeo dicere; Quid turpius quam sapientis vitam ex insipientium sermone pendere? Te ipsum, dignissimum maioribus tuis, voluptasne induxit, ut adolescentulus eriperes P.

Itaque sensibus rationem adiunxit et ratione effecta sensus non reliquit. Verum tamen cum de rebus grandioribus dicas, ipsae res verba rapiunt; Cur igitur easdem res, inquam, Peripateticis dicentibus verbum nullum est, quod non intellegatur? Quid igitur, inquit, eos responsuros putas? Tum ille: Tu autem cum ipse tantum librorum habeas, quos hic tandem requiris? Quis istud possit, inquit, negare? Si autem id non concedatur, non continuo vita beata tollitur. Sed eum qui audiebant, quoad poterant, defendebant sententiam

suam.

Nihilo beatiorem esse Metellum quam Regulum. Tu autem negas fortem esse quemquam posse, qui dolorem malum putet. Haec para/doca illi, nos admirabilia dicamus. Eam tum adesse, cum dolor omnis absit;

Hic ego: Pomponius quidem, inquam, noster iocari videtur, et fortasse suo iure. Quarum ambarum rerum cum medicinam pollicetur, luxuriae licentiam pollicetur. Inde sermone vario sex illa a Dipylo stadia confecimus. Quam ob rem tandem, inquit, non satisfacit? Atqui eorum nihil est eius generis, ut sit in fine atque extrerno bonorum. Eorum enim est haec querela, qui sibi cari sunt seseque diligunt. Teneo, inquit, finem illi videri nihil dolere. Tu enim ista lenius, hic Stoicorum more nos vexat.

Quis suae urbis conservatorem Codrum, quis Erechthei filias non maxime laudat? Duo Reges: constructio interrete. Graecis hoc modicum est: Leonidas, Epaminondas, tres aliqui aut quattuor; Quoniam, si dis placet, ab Epicuro loqui discimus. Utinam quidem dicerent alium alio beatiorem! Iam ruinas videres. Bork Ita prorsus, inquam; Bork

Qui enim voluptatem ipsam contemnunt, iis licet dicere se acupenserem maenae non anteponere. Quid enim est a Chrysippo praetermissum in Stoicis? Miserum hominem! Si dolor summum malum est, dici aliter non potest. Audeo dicere, inquit. An me, inquis, tam amentem putas, ut apud imperitos isto modo loquar? Quae contraria sunt his, malane? Tu autem negas fortem esse quemquam posse, qui dolorem malum putet.

Tum, Quintus et Pomponius cum idem se velle dixissent, Piso exorsus est. Hoc dictum in una re latissime patet, ut in omnibus factis re, non teste moveamur. Tu autem inter haec tantam multitudinem hominum interiectam non vides nec laetantium nec dolentium? Quae qui non vident, nihil umquam magnum ac cognitione dignum amaverunt. Non pugnem cum homine, cur tantum habeat in natura boni; Eodem modo is enim tibi nemo dabit, quod, expetendum sit, id esse laudabile. Cur igitur easdem res, inquam, Peripateticis

dicentibus verbum nullum est, quod non intellegatur?

Sed erat aequius Triarium aliquid de dissensione nostra iudicare. Quia dolori non voluptas contraria est, sed doloris privatio. Certe nihil nisi quod possit ipsum propter se iure laudari. Tanta vis admonitionis inest in locis; Quid est igitur, inquit, quod requiras? Eodem modo is enim tibi nemo dabit, quod, expetendum sit, id esse laudabile. Et quidem iure fortasse, sed tamen non gravissimum est testimonium multitudinis. Simus igitur contenti his. Nam, ut sint illa vendibiliora, haec uberiora certe sunt.