Dulce amarum, leve asperum, prope longe, stare movere, quadratum rotundum. Quae ista amicitia est? Alterum significari idem, ut si diceretur, officia media omnia aut pleraque servantem vivere. Age sane, inquam. Quodsi ipsam honestatem undique pertectam atque absolutam. Nonne videmus quanta perturbatio rerum omnium consequatur, quanta confusio?

Non autem hoc: igitur ne illud quidem. Nihilo beatiorem esse Metellum quam Regulum. Quia dolori non voluptas contraria est, sed doloris privatio. Quid igitur dubitamus in tota eius natura quaerere quid sit effectum? Idem iste, inquam, de voluptate quid sentit? Tollenda est atque extrahenda radicitus.

Obsecro, inquit, Torquate, haec dicit Epicurus? At ille pellit, qui permulcet sensum voluptate. Ea, quae dialectici nunc tradunt et docent, nonne ab illis instituta sunt aut inventa sunt? Tertium autem omnibus aut maximis rebus iis, quae secundum naturam sint, fruentem vivere. Callipho ad virtutem nihil adiunxit nisi voluptatem, Diodorus vacuitatem doloris.

Quem Tiberina descensio festo illo die tanto gaudio affecit, quanto L. Quis istud, quaeso, nesciebat? Est enim tanti philosophi tamque nobilis audacter sua decreta defendere. Nunc vides, quid faciat. Huic mori optimum esse propter desperationem sapientiae, illi propter spem vivere.

Vestri haec verecundius, illi fortasse constantius. Nulla profecto est, quin suam vim retineat a primo ad extremum. Quaerimus enim finem bonorum. Tum, Quintus et Pomponius cum idem se velle dixissent, Piso exorsus est. Scientiam pollicentur, quam non erat mirum sapientiae cupido patria esse cariorem. Quibusnam praeteritis? Experiamur igitur, inquit, etsi habet haec Stoicorum ratio difficilius quiddam et obscurius. Sed ad haec, nisi molestum est, habeo quae velim.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Plane idem, inquit, et maxima quidem, qua fieri nulla maior potest. Inde sermone vario sex illa a Dipylo stadia confecimus. Nam memini

etiam quae nolo, oblivisci non possum quae volo. Multoque hoc melius nos veriusque quam Stoici. Nec vero pietas adversus deos nec quanta iis gratia debeatur sine explicatione naturae intellegi potest. Vidit Homerus probari fabulam non posse, si cantiunculis tantus irretitus vir teneretur; Idem iste, inquam, de voluptate quid sentit? Duo Reges: constructio interrete. Numquam facies.

Negare non possum. Bonum patria: miserum exilium. Quae si potest singula consolando levare, universa quo modo sustinebit? Qui enim voluptatem ipsam contemnunt, iis licet dicere se acupenserem maenae non anteponere. Quae si potest singula consolando levare, universa quo modo sustinebit? Ergo ita: non posse honeste vivi, nisi honeste vivatur? Serpere anguiculos, nare anaticulas, evolare merulas, cornibus uti videmus boves, nepas aculeis. Si longus, levis dictata sunt. Quod totum contra est.

Ita ceterorum sententiis semotis relinquitur non mihi cum Torquato, sed virtuti cum voluptate certatio. Vide, quantum, inquam, fallare, Torquate. Expectoque quid ad id, quod quaerebam, respondeas. Qui non moveatur et offensione turpitudinis et comprobatione honestatis? Quo plebiscito decreta a senatu est consuli quaestio Cn. Huic mori optimum esse propter desperationem sapientiae, illi propter spem vivere.

Qui est in parvis malis. Atque ab isto capite fluere necesse est omnem rationem bonorum et malorum. Aut, Pylades cum sis, dices te esse Orestem, ut moriare pro amico? At quicum ioca seria, ut dicitur, quicum arcana, quicum occulta omnia? Sed ego in hoc resisto; Quodcumque in mentem incideret, et quodcumque tamquam occurreret. In quibus doctissimi illi veteres inesse quiddam caeleste et divinum putaverunt. Sin laboramus, quis est, qui alienae modum statuat industriae?

Atqui eorum nihil est eius generis, ut sit in fine atque extrerno bonorum. At, si voluptas esset bonum, desideraret. Videmusne ut pueri ne verberibus quidem a contemplandis rebus perquirendisque

deterreantur? Huic mori optimum esse propter desperationem sapientiae, illi propter spem vivere. Ad eas enim res ab Epicuro praecepta dantur. Sed quanta sit alias, nunc tantum possitne esse tanta. Dicet pro me ipsa virtus nec dubitabit isti vestro beato M. Tria genera bonorum;