Scaevola tribunus plebis ferret ad plebem vellentne de ea re quaeri. Bork Quid sequatur, quid repugnet, vident. Hic Speusippus, hic Xenocrates, hic eius auditor Polemo, cuius illa ipsa sessio fuit, quam videmus.

Quorum altera prosunt, nocent altera. Sit, inquam, tam facilis, quam vultis, comparatio voluptatis, quid de dolore dicemus? Terram, mihi crede, ea lanx et maria deprimet. Verum hoc idem saepe faciamus.

Quae enim adhuc protulisti, popularia sunt, ego autem a te elegantiora desidero. Nec tamen ullo modo summum pecudis bonum et hominis idem mihi videri potest. Piso, familiaris noster, et alia multa et hoc loco Stoicos irridebat: Quid enim? Parvi enim primo ortu sic iacent, tamquam omnino sine animo sint. Piso, familiaris noster, et alia multa et hoc loco Stoicos irridebat: Quid enim? Nam illud vehementer repugnat, eundem beatum esse et multis malis oppressum. Qui enim existimabit posse se miserum esse beatus non erit. Experiamur igitur, inquit, etsi habet haec Stoicorum ratio difficilius quiddam et obscurius. Ergo id est convenienter naturae vivere, a natura discedere. Sin tantum modo ad indicia veteris memoriae cognoscenda, curiosorum. Illud urgueam, non intellegere eum quid sibi dicendum sit, cum dolorem summum malum esse dixerit.

Aliter enim explicari, quod quaeritur, non potest. Quae contraria sunt his, malane? Itaque contra est, ac dicitis; Dempta enim aeternitate nihilo beatior Iuppiter quam Epicurus; Praeclare enim Plato: Beatum, cui etiam in senectute contigerit, ut sapientiam verasque opiniones assequi possit. Apud ceteros autem philosophos, qui quaesivit aliquid, tacet; Oculorum, inquit Plato, est in nobis sensus acerrimus, quibus sapientiam non cernimus. Scripta sane et multa et polita, sed nescio quo pacto auctoritatem oratio non habet.

Ne in odium veniam, si amicum destitero tueri. An me, inquis, tam amentem putas, ut apud imperitos isto modo loquar? Deinde disputat, quod cuiusque generis animantium statui

deceat extremum. Deinde disputat, quod cuiusque generis animantium statui deceat extremum. Tamen a proposito, inquam, aberramus. Semper enim ex eo, quod maximas partes continet latissimeque funditur, tota res appellatur. Tria genera bonorum; Murenam te accusante defenderem. At enim hic etiam dolore. Scaevola tribunus plebis ferret ad plebem vellentne de ea re quaeri.

Perturbationes autem nulla naturae vi commoventur, omniaque ea sunt opiniones ac iudicia levitatis. Non enim ipsa genuit hominem, sed accepit a natura inchoatum. Si stante, hoc natura videlicet vult, salvam esse se, quod concedimus; Quorum altera prosunt, nocent altera. Atque haec ita iustitiae propria sunt, ut sint virtutum reliquarum communia. Videamus animi partes, quarum est conspectus illustrior; Atqui, inquam, Cato, si istud optinueris, traducas me ad te totum licebit. Ergo ita: non posse honeste vivi, nisi honeste vivatur?

Iam id ipsum absurdum, maximum malum neglegi. Non enim in selectione virtus ponenda erat, ut id ipsum, quod erat bonorum ultimum, aliud aliquid adquireret. Iubet igitur nos Pythius Apollo noscere nosmet ipsos. Sed ad haec, nisi molestum est, habeo quae velim. Sed vobis voluptatum perceptarum recordatio vitam beatam facit, et quidem corpore perceptarum. Utrum igitur tibi litteram videor an totas paginas commovere? Ex quo illud efficitur, qui bene cenent omnis libenter cenare, qui libenter, non continuo bene. Sed emolumenta communia esse dicuntur, recte autem facta et peccata non habentur communia.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Nonne videmus quanta perturbatio rerum omnium consequatur, quanta confusio? Sedulo, inquam, faciam. Virtutis, magnitudinis animi, patientiae, fortitudinis fomentis dolor mitigari solet. Igitur neque stultorum quisquam beatus neque sapientium non beatus. Cum id quoque, ut cupiebat, audivisset, evelli iussit eam, qua erat transfixus, hastam. Duo Reges: constructio interrete. Atqui haec patefactio quasi rerum

opertarum, cum quid quidque sit aperitur, definitio est. Atque hoc loco similitudines eas, quibus illi uti solent, dissimillimas proferebas.

Quantum Aristoxeni ingenium consumptum videmus in musicis? Quando enim Socrates, qui parens philosophiae iure dici potest, quicquam tale fecit? Uterque enim summo bono fruitur, id est voluptate. Itaque eos id agere, ut a se dolores, morbos, debilitates repellant. Hoc etsi multimodis reprehendi potest, tamen accipio, quod dant.

Cum ageremus, inquit, vitae beatum et eundem supremum diem, scribebamus haec. Traditur, inquit, ab Epicuro ratio neglegendi doloris. Cum autem in quo sapienter dicimus, id a primo rectissime dicitur. In schola desinis. An hoc usque quaque, aliter in vita? Urgent tamen et nihil remittunt.