Diodorus, eius auditor, adiungit ad honestatem vacuitatem doloris. Ergo hoc quidem apparet, nos ad agendum esse natos. At Zeno eum non beatum modo, sed etiam divitem dicere ausus est. Non enim ipsa genuit hominem, sed accepit a natura inchoatum. Claudii libidini, qui tum erat summo ne imperio, dederetur. Piso igitur hoc modo, vir optimus tuique, ut scis, amantissimus.

Aliter enim nosmet ipsos nosse non possumus. Potius ergo illa dicantur: turpe esse, viri non esse debilitari dolore, frangi, succumbere. Quamquam id quidem, infinitum est in hac urbe; Nihilo beatiorem esse Metellum quam Regulum.

Itaque hic ipse iam pridem est reiectus; Qui non moveatur et offensione turpitudinis et comprobatione honestatis?

Nunc haec primum fortasse audientis servire debemus. Omnia contraria, quos etiam insanos esse vultis. Quia nec honesto quic quam honestius nec turpi turpius. De hominibus dici non necesse est. Aliena dixit in physicis nec ea ipsa, quae tibi probarentur; Duo enim genera quae erant, fecit tria.

Eadem nunc mea adversum te oratio est. Tum Piso: Atqui, Cicero, inquit, ista studia, si ad imitandos summos viros spectant, ingeniosorum sunt; Ne amores quidem sanctos a sapiente alienos esse arbitrantur. Varietates autem iniurasque fortunae facile veteres philosophorum praeceptis instituta vita superabat. Sed id ne cogitari quidem potest quale sit, ut non repugnet ipsum sibi. Partim cursu et peragratione laetantur, congregatione aliae coetum quodam modo civitatis imitantur; Nunc omni virtuti vitium contrario nomine opponitur.

Deinde prima illa, quae in congressu solemus: Quid tu, inquit, huc? Istam voluptatem perpetuam quis potest praestare sapienti? Quas enim kakaw Graeci appellant, vitia malo quam malitias nominare. Ex quo, id quod omnes expetunt, beate vivendi ratio inveniri et comparari potest. Ita ceterorum sententiis semotis relinquitur non mihi cum Torquato, sed virtuti cum voluptate certatio. Ergo id est convenienter naturae

vivere, a natura discedere. Habent enim et bene longam et satis litigiosam disputationem. Unum est sine dolore esse, alterum cum voluptate.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Paulum, cum regem Persem captum adduceret, eodem flumine invectio? Si autem id non concedatur, non continuo vita beata tollitur. A villa enim, credo, et: Si ibi te esse scissem, ad te ipse venissem. Quia nec honesto quic quam honestius nec turpi turpius. Sed potestne rerum maior esse dissensio? Duo Reges: constructio interrete.

An hoc usque quaque, aliter in vita? Solum praeterea formosum, solum liberum, solum civem, stultost; Verum tamen cum de rebus grandioribus dicas, ipsae res verba rapiunt; Serpere anguiculos, nare anaticulas, evolare merulas, cornibus uti videmus boves, nepas aculeis. Ea possunt paria non esse. Nisi autem rerum natura perspecta erit, nullo modo poterimus sensuum iudicia defendere.

Ratio enim nostra consentit, pugnat oratio. Bonum integritas corporis: misera debilitas. Quod cum accidisset ut alter alterum necopinato videremus, surrexit statim. Incommoda autem et commoda-ita enim estmata et dustmata appello-communia esse voluerunt, paria noluerunt. Itaque ne iustitiam quidem recte quis dixerit per se ipsam optabilem, sed quia iucunditatis vel plurimum afferat. An potest, inquit ille, quicquam esse suavius quam nihil dolere? Naturales divitias dixit parabiles esse, quod parvo esset natura contenta. Huius, Lyco, oratione locuples, rebus ipsis ielunior. Quodsi ipsam honestatem undique pertectam atque absolutam. Nunc vero a primo quidem mirabiliter occulta natura est nec perspici nec cognosci potest.

Et ille ridens: Video, inquit, quid agas; Nos commodius agimus. Quis enim est, qui non videat haec esse in natura rerum tria? Hoc est non dividere, sed frangere. Quod autem ratione actum est, id officium appellamus. Bona autem corporis huic sunt, quod posterius posui, similiora. Illud urgueam, non intellegere eum quid sibi

dicendum sit, cum dolorem summum malum esse dixerit. Omnes enim iucundum motum, quo sensus hilaretur.