Quid ergo aliud intellegetur nisi uti ne quae pars naturae neglegatur? Quicquid enim a sapientia proficiscitur, id continuo debet expletum esse omnibus suis partibus; Sin autem ad animum, falsum est, quod negas animi ullum esse gaudium, quod non referatur ad corpus. Illum mallem levares, quo optimum atque humanissimum virum, Cn. Mihi, inquam, qui te id ipsum rogavi? Tubulo putas dicere? Tecum optime, deinde etiam cum mediocri amico. Nam his libris eum malo quam reliquo ornatu villae delectari.

Cur igitur, cum de re conveniat, non malumus usitate loqui? Quos quidem tibi studiose et diligenter tractandos magnopere censeo. Unum nescio, quo modo possit, si luxuriosus sit, finitas cupiditates habere. Bonum negas esse divitias, praeposìtum esse dicis? Cur igitur, cum de re conveniat, non malumus usitate loqui? Quis istud possit, inquit, negare?

Ut scias me intellegere, primum idem esse dico voluptatem, quod ille don. Aliter homines, aliter philosophos loqui putas oportere? Aliter enim nosmet ipsos nosse non possumus. Tantum dico, magis fuisse vestrum agere Epicuri diem natalem, quam illius testamento cavere ut ageretur. Hanc quoque iucunditatem, si vis, transfer in animum; Multa sunt dicta ab antiquis de contemnendis ac despiciendis rebus humanis; Eorum enim est haec querela, qui sibi cari sunt seseque diligunt. Res enim fortasse verae, certe graves, non ita tractantur, ut debent, sed aliquanto minutius.

Quis istud, quaeso, nesciebat? Quare hoc videndum est, possitne nobis hoc ratio philosophorum dare. An dolor longissimus quisque miserrimus, voluptatem non optabiliorem diuturnitas facit? Ergo in gubernando nihil, in officio plurimum interest, quo in genere peccetur. Hoc loco discipulos quaerere videtur, ut, qui asoti esse velint, philosophi ante fiant. Et quod est munus, quod opus sapientiae? Tibi hoc incredibile, quod beatissimum. Deinceps videndum est, quoniam satis apertum est sibi quemque natura esse carum, quae sit hominis natura.

Quam illa ardentis amores excitaret sui! Cur tandem? Quia dolori non voluptas contraria est, sed doloris privatio. Tubulum fuisse, qua illum, cuius is condemnatus est rogatione, P. Ergo infelix una molestia, fellx rursus, cum is ipse anulus in praecordiis piscis inventus est? Non ego tecum iam ita iocabor, ut isdem his de rebus, cum L. Qua tu etiam inprudens utebare non numquam.

Verum audiamus. Oratio me istius philosophi non offendit; Duarum enim vitarum nobis erunt instituta capienda. Quae adhuc, Cato, a te dicta sunt, eadem, inquam, dicere posses, si sequerere Pyrrhonem aut Aristonem. Eaedem enim utilitates poterunt eas labefactare atque pervertere. At quanta conantur! Mundum hunc omnem oppidum esse nostrum! Incendi igitur eos, qui audiunt, vides.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Ostendit pedes et pectus. Facile est hoc cernere in primis puerorum aetatulis. Nihil opus est exemplis hoc facere longius. Aliter homines, aliter philosophos loqui putas oportere? Duo Reges: constructio interrete. Graece donan, Latine voluptatem vocant. Sic vester sapiens magno aliquo emolumento commotus cicuta, si opus erit, dimicabit.

Si enim ita est, vide ne facinus facias, cum mori suadeas. Quamquam ab iis philosophiam et omnes ingenuas disciplinas habemus; Nunc de hominis summo bono quaeritur; Longum est enim ad omnia respondere, quae a te dicta sunt. Sed ad haec, nisi molestum est, habeo quae velim. Quae quo sunt excelsiores, eo dant clariora indicia naturae. Tum Quintus: Est plane, Piso, ut dicis, inquit. Sed vos squalidius, illorum vides quam niteat oratio.

Est enim tanti philosophi tamque nobilis audacter sua decreta defendere. Scientiam pollicentur, quam non erat mirum sapientiae cupido patria esse cariorem. Potius ergo illa dicantur: turpe esse, viri non esse debilitari dolore, frangi, succumbere. Omnes enim iucundum motum, quo sensus hilaretur. De vacuitate doloris eadem sententia erit. Ut pompa, ludis atque eius

modi spectaculis teneantur ob eamque rem vel famem et sitim perferant? Videmusne ut pueri ne verberibus quidem a contemplandis rebus perquirendisque deterreantur? Unum nescio, quo modo possit, si luxuriosus sit, finitas cupiditates habere. Cum id quoque, ut cupiebat, audivisset, evelli iussit eam, qua erat transfixus, hastam. Non enim quaero quid verum, sed quid cuique dicendum sit. At ille non pertimuit saneque fidenter: Istis quidem ipsis verbis, inquit; Idem etiam dolorem saepe perpetiuntur, ne, si id non faciant, incidant in maiorem.

Audax negotium, dicerem impudens, nisi hoc institutum postea translatum ad philosophos nostros esset. -, sed ut hoc iudicaremus, non esse in iis partem maximam positam beate aut secus vivendi. Est, ut dicis, inquam. Et non ex maxima parte de tota iudicabis? O magnam vim ingenii causamque iustam, cur nova existeret disciplina! Perge porro. Equidem e Cn.