Plane idem, inquit, et maxima quidem, qua fieri nulla maior potest. At hoc in eo M. Ad eas enim res ab Epicuro praecepta dantur. Collatio igitur ista te nihil iuvat. Hoc est dicere: Non reprehenderem asotos, si non essent asoti. Summus dolor plures dies manere non potest? Nam et a te perfici istam disputationem volo, nec tua mihi oratio longa videri potest. Deinde prima illa, quae in congressu solemus: Quid tu, inquit, huc? Omnes enim iucundum motum, quo sensus hilaretur.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Idemque diviserunt naturam hominis in animum et corpus. Atque hoc loco similitudines eas, quibus illi uti solent, dissimillimas proferebas. Non modo carum sibi quemque, verum etiam vehementer carum esse? At eum nihili facit; Zenonis est, inquam, hoc Stoici. Duo Reges: constructio interrete. Sed quanta sit alias, nunc tantum possitne esse tanta. Neque solum ea communia, verum etiam paria esse dixerunt. Ratio quidem vestra sic cogit.

Facillimum id quidem est, inquam. Et si turpitudinem fugimus in statu et motu corporis, quid est cur pulchritudinem non sequamur? Ita fit cum gravior, tum etiam splendidior oratio. Graecum enim hunc versum nostis omnes-: Suavis laborum est praeteritorum memoria. Saepe ab Aristotele, a Theophrasto mirabiliter est laudata per se ipsa rerum scientia; Honesta oratio, Socratica, Platonis etiam. Neque enim disputari sine reprehensione nec cum iracundia aut pertinacia recte disputari potest. Sed tempus est, si videtur, et recta quidem ad me.

Haec bene dicuntur, nec ego repugno, sed inter sese ipsa pugnant. Quasi ego id curem, quid ille aiat aut neget. At ille pellit, qui permulcet sensum voluptate. Inde sermone vario sex illa a Dipylo stadia confecimus. Fortasse id optimum, sed ubi illud: Plus semper voluptatis? Qui potest igitur habitare in beata vita summi mali metus? Ut pompa, ludis atque eius modi spectaculis teneantur ob eamque rem vel famem et sitim perferant? Quae dici eadem de ceteris

virtutibus possunt, quarum omnium fundamenta vos in voluptate tamquam in aqua ponitis. Et harum quidem rerum facilis est et expedita distinctio.

Quid ergo aliud intellegetur nisi uti ne quae pars naturae neglegatur? Nec vero sum nescius esse utilitatem in historia, non modo voluptatem. Nondum autem explanatum satis, erat, quid maxime natura vellet. Bork Sit, inquam, tam facilis, quam vultis, comparatio voluptatis, quid de dolore dicemus? Cetera illa adhibebat, quibus demptis negat se Epicurus intellegere quid sit bonum.

Eadem nunc mea adversum te oratio est. Itaque rursus eadem ratione, qua sum paulo ante usus, haerebitis. Nescio quo modo praetervolavit oratio.

Quae animi affectio suum cuique tribuens atque hanc, quam dico. Non potes ergo ista tueri, Torquate, mihi crede, si te ipse et tuas cogitationes et studia perspexeris;

Non enim ipsa genuit hominem, sed accepit a natura inchoatum. An eum discere ea mavis, quae cum plane perdidiceriti nihil sciat? Longum est enim ad omnia respondere, quae a te dicta sunt. An hoc usque quaque, aliter in vita? Sed quid sentiat, non videtis. Sapientem locupletat ipsa natura, cuius divitias Epicurus parabiles esse docuit.

Istam voluptatem, inquit, Epicurus ignorat? Aliter homines, aliter philosophos loqui putas oportere? Inde sermone vario sex illa a Dipylo stadia confecimus. Sextilio Rufo, cum is rem ad amicos ita deferret, se esse heredem Q. Quos nisi redarguimus, omnis virtus, omne decus, omnis vera laus deserenda est. Sed ad haec, nisi molestum est, habeo quae velim. Res enim se praeclare habebat, et quidem in utraque parte. Addebat etiam se in legem Voconiam iuratum contra eam facere non audere, nisi aliter amicis videretur. Quae sunt igitur communia vobis cum antiquis, iis sic utamur quasi concessis; Dolor ergo, id est summum malum, metuetur semper, etiamsi non aderit;

Quod autem principium officii quaerunt, melius quam Pyrrho; Illa argumenta propria videamus, cur omnia sint

paria peccata. Non pugnem cum homine, cur tantum habeat in natura boni; Erit enim mecum, si tecum erit. Nos paucis ad haec additis finem faciamus aliquando; Nec vero alia sunt quaerenda contra Carneadeam illam sententiam. Virtutibus igitur rectissime mihi videris et ad consuetudinem nostrae orationis vitia posuisse contraria.