Dolere malum est: in crucem qui agitur, beatus esse non potest. Quae cum praeponunt, ut sit aliqua rerum selectio, naturam videntur sequi; Certe nihil nisi quod possit ipsum propter se iure laudari. Ergo opifex plus sibi proponet ad formarum quam civis excellens ad factorum pulchritudinem? Quid de Platone aut de Democrito loquar?

Quasi ego id curem, quid ille aiat aut neget. Cur deinde Metrodori liberos commendas? Quid de Platone aut de Democrito loquar? Cupit enim dícere nihil posse ad beatam vitam deesse sapienti. Quare obscurentur etiam haec, quae secundum naturam esse dicimus, in vita beata; Quo studio Aristophanem putamus aetatem in litteris duxisse?

Haec para/doca illi, nos admirabilia dicamus. Facillimum id quidem est, inquam. Cur iustitia laudatur? Longum est enim ad omnia respondere, quae a te dicta sunt. Aliter enim nosmet ipsos nosse non possumus. Hoc est dicere: Non reprehenderem asotos, si non essent asoti.

Duo Reges: constructio interrete. An dubium est, quin virtus ita maximam partem optineat in rebus humanis, ut reliquas obruat? In qua quid est boni praeter summam voluptatem, et eam sempiternam? Expectoque quid ad id, quod quaerebam, respondeas.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Si stante, hoc natura videlicet vult, salvam esse se, quod concedimus; Quid, si etiam iucunda memoria est praeteritorum malorum? Quos quidem tibi studiose et diligenter tractandos magnopere censeo. Ne vitationem quidem doloris ipsam per se quisquam in rebus expetendis putavit, nisi etiam evitare posset.

Fortemne possumus dicere eundem illum Torquatum? Animadverti, ínquam, te isto modo paulo ante ponere, et scio ab Antiocho nostro dici sic solere; Equidem etiam Epicurum, in physicis quidem, Democriteum puto. Quod quidem iam fit etiam in Academia. Estne, quaeso, inquam, sitienti in bibendo voluptas? Theophrastus mediocriterne delectat, cum tractat locos ab Aristotele ante tractatos? Ut nemo dubitet, eorum

omnia officia quo spectare, quid sequi, quid fugere debeant? Hoc non est positum in nostra actione.

Animadverti, ínquam, te isto modo paulo ante ponere, et scio ab Antiocho nostro dici sic solere; Ego vero volo in virtute vim esse quam maximam; An hoc usque quaque, aliter in vita? Ab his oratores, ab his imperatores ac rerum publicarum principes extiterunt.

Itaque eos id agere, ut a se dolores, morbos, debilitates repellant. Sin laboramus, quis est, qui alienae modum statuat industriae? Itaque quantum adiit periculum! ad honestatem enim illum omnem conatum suum referebat, non ad voluptatem. Praeclare hoc quidem. Vide igitur ne non debeas verbis nostris uti, sententiis tuis. Nulla profecto est, quin suam vim retineat a primo ad extremum. Dolere malum est: in crucem qui agitur, beatus esse non potest.

Negare non possum. Quae sunt igitur communia vobis cum antiquis, iis sic utamur quasi concessis; Nam Pyrrho, Aristo, Erillus iam diu abiecti. Vide, quantum, inquam, fallare, Torquate. Nos paucis ad haec additis finem faciamus aliquando; Aliter homines, aliter philosophos loqui putas oportere? Sed ille, ut dixi, vitiose.

Traditur, inquit, ab Epicuro ratio neglegendi doloris. Quae si potest singula consolando levare, universa quo modo sustinebit? Non enim, si omnia non sequebatur, idcirco non erat ortus illinc. Etsi ea quidem, quae adhuc dixisti, quamvis ad aetatem recte isto modo dicerentur. Quid enim de amicitia statueris utilitatis causa expetenda vides. Id mihi magnum videtur. Legimus tamen Diogenem, Antipatrum, Mnesarchum, Panaetium, multos alios in primisque familiarem nostrum Posidonium. Quae cum essent dicta, discessimus. Neque enim disputari sine reprehensione nec cum iracundia aut pertinacia recte disputari potest.