Si quidem, inquit, tollerem, sed relinquo. Nos paucis ad haec additis finem faciamus aliquando; Nunc omni virtuti vitium contrario nomine opponitur. Aliter homines, aliter philosophos loqui putas oportere? Quod autem satis est, eo quicquid accessit, nimium est; Universa enim illorum ratione cum tota vestra confligendum puto. Tu autem, si tibi illa probabantur, cur non propriis verbis ea tenebas? Saepe ab Aristotele, a Theophrasto mirabiliter est laudata per se ipsa rerum scientia; Bork Atqui eorum nihil est eius generis, ut sit in fine atque extrerno bonorum.

Huius ego nunc auctoritatem sequens idem faciam. Quid, de quo nulla dissensio est? Cur tantas regiones barbarorum pedibus obiit, tot maria transmisit? Quos nisi redarguimus, omnis virtus, omne decus, omnis vera laus deserenda est. Atque haec coniunctio confusioque virtutum tamen a philosophis ratione quadam distinguitur. Ut aliquid scire se gaudeant? Quis hoc dicit? Quo modo autem philosophus loquitur?

Id enim volumus, id contendimus, ut officii fructus sit ipsum officium. At quicum ioca seria, ut dicitur, quicum arcana, quicum occulta omnia? Qualem igitur hominem natura inchoavit? Ergo opifex plus sibi proponet ad formarum quam civis excellens ad factorum pulchritudinem? Illud quaero, quid ei, qui in voluptate summum bonum ponat, consentaneum sit dicere. Praeclarae mortes sunt imperatoriae; Quid est igitur, inquit, quod requiras? Quod cum ille dixisset et satis disputatum videretur, in oppidum ad Pomponium perreximus omnes.

Non minor, inquit, voluptas percipitur ex vilissimis rebus quam ex pretiosissimis. Itaque ad tempus ad Pisonem omnes. Ut proverbia non nulla veriora sint quam vestra dogmata. Nam si propter voluptatem, quae est ista laus, quae possit e macello peti? Quodsi ipsam honestatem undique pertectam atque absolutam. Possumusne ergo in vita summum bonum dicere, cum id ne in cena quidem posse videamur? Ut optime, secundum naturam affectum esse possit.

Idemne, quod

iucunde? Nihil acciderat ei, quod nollet, nisi quod anulum, quo delectabatur, in mari abiecerat. Nunc dicam de voluptate, nihil scilicet novi, ea tamen, quae te ipsum probaturum esse confidam. Hoc enim constituto in philosophia constituta sunt omnia. Quod si ita se habeat, non possit beatam praestare vitam sapientia. Et quod est munus, quod opus sapientiae? Nam, ut sint illa vendibiliora, haec uberiora certe sunt.

Cum ageremus, inquit, vitae beatum et eundem supremum diem, scribebamus haec. Quamquam te quidem video minime esse deterritum.

Tum, Quintus et Pomponius cum idem se velle dixissent, Piso exorsus est. Piso igitur hoc modo, vir optimus tuique, ut scis, amantissimus. Cum autem venissemus in Academiae non sine causa nobilitata spatia, solitudo erat ea, quam volueramus. Miserum hominem! Si dolor summum malum est, dici aliter non potest.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Quibus rebus vita consentiens virtutibusque respondens recta et honesta et constans et naturae congruens existimari potest. Septem autem illi non suo, sed populorum suffragio omnium nominati sunt. Duo Reges: constructio interrete. Hic ego: Pomponius quidem, inquam, noster iocari videtur, et fortasse suo iure. Itaque primos congressus copulationesque et consuetudinum instituendarum voluntates fieri propter voluptatem; Potius inflammat, ut coercendi magis quam dedocendi esse videantur. Dolere malum est: in crucem qui agitur, beatus esse non potest. Atqui iste locus est, Piso, tibi etiam atque etiam confirmandus, inquam; Quippe: habes enim a rhetoribus; Quae in controversiam veniunt, de iis, si placet, disseramus.

Aliena dixit in physicis nec ea ipsa, quae tibi probarentur; Quare, quoniam de primis naturae commodis satis dietum est nunc de maioribus consequentibusque videamus. Quod si ita sit, cur opera philosophiae sit danda nescio. Sextilio Rufo, cum is rem ad amicos ita deferret, se esse heredem Q. Tum Lucius: Mihi vero ista valde probata

sunt, quod item fratri puto.

Tum Piso: Atqui, Cicero, inquit, ista studia, si ad imitandos summos viros spectant, ingeniosorum sunt; Quamquam non negatis nos intellegere quid sit voluptas, sed quid ille dicat. Qui ita affectus, beatum esse numquam probabis; At enim hic etiam dolore.