Non igitur de improbo, sed de callido improbo quaerimus, qualis Q. Id enim natura desiderat. Potius inflammat, ut coercendi magis quam dedocendi esse videantur. Quamquam id quidem licebit iis existimare, qui legerint. Quam nemo umquam voluptatem appellavit, appellat; Ab his oratores, ab his imperatores ac rerum publicarum principes extiterunt. Quid ait Aristoteles reliquique Platonis alumni? Universa enim illorum ratione cum tota vestra confligendum puto.

Si longus, levis. Ut in geometria, prima si dederis, danda sunt omnia. Qua tu etiam inprudens utebare non numquam. Sed residamus, inquit, si placet. Quid, quod homines infima fortuna, nulla spe rerum gerendarum, opifices denique delectantur historia? Atqui perspicuum est hominem e corpore animoque constare, cum primae sint animi partes, secundae corporis. Quid est igitur, inquit, quod requiras? Haec para/doca illi, nos admirabilia dicamus.

Cur igitur, cum de re conveniat, non malumus usitate loqui? Ut placet, inquit, etsi enim illud erat aptius, aequum cuique concedere. Et homini, qui ceteris animantibus plurimum praestat, praecipue a natura nihil datum esse dicemus? Hi curatione adhibita levantur in dies, valet alter plus cotidie, alter videt. Tollenda est atque extrahenda radicitus. Philosophi autem in suis lectulis plerumque moriuntur.

Tenent mordicus. Hoc sic expositum dissimile est superiori. Falli igitur possumus. Quid ergo dubitamus, quin, si non dolere voluptas sit summa, non esse in voluptate dolor sit maximus? Rapior illuc, revocat autem Antiochus, nec est praeterea, quem audiamus. Ergo id est convenienter naturae vivere, a natura discedere. Eadem nunc mea adversum te oratio est.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Non enim quaero quid verum, sed quid cuique dicendum sit. Istam voluptatem, inquit, Epicurus ignorat? Duo Reges: constructio interrete. Ut id aliis narrare gestiant? Qui est in parvis malis. Quae si potest singula consolando levare,

universa quo modo sustinebit? Quae cum dixisset, finem ille. Qua ex cognitione facilior facta est investigatio rerum occultissimarum. Hoc tu nunc in illo probas. Sed quanta sit alias, nunc tantum possitne esse tanta. Si enim ita est, vide ne facinus facias, cum mori suadeas. Quae contraria sunt his, malane?

Et certamen honestum et disputatio splendida! omnis est enim de virtutis dignitate contentio. Urgent tamen et nihil remittunt. Licet hic rursus ea commemores, quae optimis verbis ab Epicuro de laude amicitiae dicta sunt. Tubulum fuisse, qua illum, cuius is condemnatus est rogatione, P. An est aliquid per se ipsum flagitiosum, etiamsi nulla comitetur infamia? Quod maxime efficit Theophrasti de beata vita liber, in quo multum admodum fortunae datur. Perge porro; Bork

Qui ita affectus, beatum esse numquam probabis; Negat esse eam, inquit, propter se expetendam. Sapientem locupletat ipsa natura, cuius divitias Epicurus parabiles esse docuit. Unum est sine dolore esse, alterum cum voluptate. Quacumque enim ingredimur, in aliqua historia vestigium ponimus. Quod autem in homine praestantissimum atque optimum est, id deseruit. Sed eum qui audiebant, quoad poterant, defendebant sententiam suam.

Unum est sine dolore esse, alterum cum voluptate. Quo modo autem optimum, si bonum praeterea nullum est? Quare hoc videndum est, possitne nobis hoc ratio philosophorum dare. Iam contemni non poteris.

Tu vero, inquam, ducas licet, si sequetur; Num igitur eum postea censes anxio animo aut sollicito fuisse? Non potes, nisi retexueris illa. Sed tamen enitar et, si minus multa mihi occurrent, non fugiam ista popularia. Duae sunt enim res quoque, ne tu verba solum putes. Bonum negas esse divitias, praeposìtum esse dicis? Ita nemo beato beatior. Idemque diviserunt naturam hominis in animum et corpus.

Haec et tu ita posuisti, et verba vestra sunt. Omnes enim iucundum motum, quo sensus hilaretur. An est aliquid per se ipsum flagitiosum, etiamsi

nulla comitetur infamia? Conferam tecum, quam cuique verso rem subicias; Roges enim Aristonem, bonane ei videantur haec: vacuitas doloris, divitiae, valitudo; Sed residamus, inquit, si placet.