Sed emolumenta communia esse dicuntur, recte autem facta et peccata non habentur communia. Rationis enim perfectio est virtus; Quid in isto egregio tuo officio et tanta fide-sic enim existimo-ad corpus refers? Nam si amitti vita beata potest, beata esse non potest. Sed quoniam et advesperascit et mihi ad villam revertendum est, nunc quidem hactenus; Est enim effectrix multarum et magnarum voluptatum.

Animi enim quoque dolores percipiet omnibus partibus maiores quam corporis. Primum divisit ineleganter;

Hic ego: Pomponius quidem, inquam, noster iocari videtur, et fortasse suo iure. Si alia sentit, inquam, alia loquitur, numquam intellegam quid sentiat; Callipho ad virtutem nihil adiunxit nisi voluptatem, Diodorus vacuitatem doloris. Summus dolor plures dies manere non potest? Hoc positum in Phaedro a Platone probavit Epicurus sensitque in omni disputatione id fieri oportere. Eam si varietatem diceres, intellegerem, ut etiam non dicente te intellego; Ex eorum enim scriptis et institutis cum omnis doctrina liberalis, omnis historia. Et quod est munus, quod opus sapientiae?

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Mihi, inquam, qui te id ipsum rogavi? Quo modo autem optimum, si bonum praeterea nullum est? Duo Reges: constructio interrete. Itaque hic ipse iam pridem est reiectus; Immo alio genere; Occultum facinus esse potuerit, gaudebit;

Dici enim nihil potest verius. Sed non alienum est, quo facilius vis verbi intellegatur, rationem huius verbi faciendi Zenonis exponere. Gracchum patrem non beatiorem fuisse quam fillum, cum alter stabilire rem publicam studuerit, alter evertere. Nihil ad rem! Ne sit sane; Inscite autem medicinae et gubernationis ultimum cum ultimo sapientiae comparatur. Quantum Aristoxeni ingenium consumptum videmus in musicis? Si quicquam extra virtutem habeatur in bonis.

At hoc in eo M. Quamvis enim depravatae non sint, pravae tamen esse possunt. Bonum patria: miserum exilium. Sin tantum

modo ad indicia veteris memoriae cognoscenda, curiosorum. Qui autem diffidet perpetuitati bonorum suorum, timeat necesse est, ne aliquando amissis illis sit miser. Ego vero volo in virtute vim esse quam maximam; At ille non pertimuit saneque fidenter: Istis quidem ipsis verbis, inquit; Mihi enim erit isdem istis fortasse iam utendum. Polemoni et iam ante Aristoteli ea prima visa sunt, quae paulo ante dixi. Et hercule-fatendum est enim, quod sentio -mirabilis est apud illos contextus rerum.

Nam si amitti vita beata potest, beata esse non potest. Si quicquam extra virtutem habeatur in bonis. Eam si varietatem diceres, intellegerem, ut etiam non dicente te intellego; Quid est igitur, inquit, quod requiras? Claudii libidini, qui tum erat summo ne imperio, dederetur. Item de contrariis, a quibus ad genera formasque generum venerunt. Tum mihi Piso: Quid ergo?

Progredientibus autem aetatibus sensim tardeve potius quasi nosmet ipsos cognoscimus. Nulla erit controversia. Quid ei reliquisti, nisi te, quoquo modo loqueretur, intellegere, quid diceret? Magni enim aestimabat pecuniam non modo non contra leges, sed etiam legibus partam. Quasi ego id curem, quid ille aiat aut neget. Sed haec in pueris;

Aliud est enim poëtarum more verba fundere, aliud ea, quae dicas, ratione et arte distinguere. An hoc usque quaque, aliter in vita? Parvi enim primo ortu sic iacent, tamquam omnino sine animo sint. Beatus autem esse in maximarum rerum timore nemo potest. Alterum significari idem, ut si diceretur, officia media omnia aut pleraque servantem vivere. Ut in geometria, prima si dederis, danda sunt omnia.

Nunc omni virtuti vitium contrario nomine opponitur. Quod vestri non item. Quid ei reliquisti, nisi te, quoquo modo loqueretur, intellegere, quid diceret? Quod ea non occurrentia fingunt, vincunt Aristonem; Nam ista vestra: Si gravis, brevis; Sed haec quidem liberius ab eo dicuntur et saepius.