Quicquid porro animo cernimus, id omne oritur a sensibus; An eum discere ea mavis, quae cum plane perdidiceriti nihil sciat? Sit hoc ultimum bonorum, quod nunc a me defenditur; Philosophi autem in suis lectulis plerumque moriuntur. Alterum significari idem, ut si diceretur, officia media omnia aut pleraque servantem vivere. Incommoda autem et commoda-ita enim estmata et dustmata appello-communia esse voluerunt, paria noluerunt. Quae est igitur causa istarum angustiarum? Eorum enim est haec querela, qui sibi cari sunt seseque diligunt. Quae tamen a te agetur non melior, quam illae sunt, quas interdum optines. Praeclare enim Plato: Beatum, cui etiam in senectute contigerit, ut sapientiam verasque opiniones assequi possit. Qui ita affectus, beatum esse numquam probabis; Et non ex maxima parte de tota iudicabis?

Primum cur ista res digna odio est, nisi quod est turpis? Nam diligi et carum esse iucundum est propterea, quia tutiorem vitam et voluptatem pleniorem efficit. Haec bene dicuntur, nec ego repugno, sed inter sese ipsa pugnant. Quam si explicavisset, non tam haesitaret. Quo modo autem philosophus loquitur? Si quae forte-possumus.

Cur haec eadem Democritus? Bork Primum cur ista res digna odio est, nisi quod est turpis? Sine ea igitur iucunde negat posse se vivere? Quod autem in homine praestantissimum atque optimum est, id deseruit. Bork Quia, si mala sunt, is, qui erit in iis, beatus non erit. Non quaero, quid dicat, sed quid convenienter possit rationi et sententiae suae dicere.

Cuius ad naturam apta ratio vera illa et summa lex a philosophis dicitur. Sin te auctoritas commovebat, nobisne omnibus et Platoni ipsi nescio quem illum anteponebas? Consequens enim est et post oritur, ut dixi. Eam stabilem appellas. Istam voluptatem perpetuam quis potest praestare sapienti? Maximas vero virtutes iacere omnis necesse est voluptate dominante. Levatio igitur vitiorum magna fit in iis, qui habent ad virtutem progressionis aliquantum. Non

igitur de improbo, sed de callido improbo quaerimus, qualis Q. An hoc usque quaque, aliter in vita? Nihilne est in his rebus, quod dignum libero aut indignum esse ducamus?

Tum Triarius: Posthac quidem, inquit, audacius. Non dolere, inquam, istud quam vim habeat postea videro; Mihi vero, inquit, placet agi subtilius et, ut ipse dixisti, pressius. Quae cum praeponunt, ut sit aliqua rerum selectio, naturam videntur sequi; Itaque in rebus minime obscuris non multus est apud eos disserendi labor.

Oratio me istius philosophi non offendit; Etenim nec iustitia nec amicitia esse omnino poterunt, nisi ipsae per se expetuntur. Cupit enim dícere nihil posse ad beatam vitam deesse sapienti.

Nam quid possumus facere melius? Equidem etiam Epicurum, in physicis quidem, Democriteum puto. Videamus animi partes, quarum est conspectus illustrior; Nulla erit controversia. Bonum incolumis acies: misera caecitas. At modo dixeras nihil in istis rebus esse, quod interesset.

Quo minus animus a se ipse dissidens secumque discordans gustare partem ullam liquidae voluptatis et liberae potest. Tamen a proposito, inquam, aberramus. Hoc sic expositum dissimile est superiori. Ergo ita: non posse honeste vivi, nisi honeste vivatur?

Sapientem locupletat ipsa natura, cuius divitias Epicurus parabiles esse docuit. Quae hic rei publicae vulnera inponebat, eadem ille sanabat. Ut id aliis narrare gestiant? Nec vero alia sunt quaerenda contra Carneadeam illam sententiam. Nunc haec primum fortasse audientis servire debemus.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Nunc agendum est subtilius. Licet hic rursus ea commemores, quae optimis verbis ab Epicuro de laude amicitiae dicta sunt. Nullum inveniri verbum potest quod magis idem declaret Latine, quod Graece, quam declarat voluptas. Duo Reges: constructio interrete. Is ita vivebat, ut nulla tam exquisita posset inveniri voluptas, qua non abundaret. Sint modo partes vitae beatae. Non quam

nostram quidem, inquit Pomponius iocans; Nihil opus est exemplis hoc facere longius. Aliter enim explicari, quod quaeritur, non potest. Magni enim aestimabat pecuniam non modo non contra leges, sed etiam legibus partam.