Est enim effectrix multarum et magnarum voluptatum. Tum Quintus: Est plane, Piso, ut dicis, inquit. Dolor ergo, id est summum malum, metuetur semper, etiamsi non aderit; Aliter enim nosmet ipsos nosse non possumus. Haec et tu ita posuisti, et verba vestra sunt.

Verum tamen cum de rebus grandioribus dicas, ipsae res verba rapiunt; Facit igitur Lucius noster prudenter, qui audire de summo bono potissimum velit; Utinam quidem dicerent alium alio beatiorem! Iam ruinas videres. Illa tamen simplicia, vestra versuta. Sit hoc ultimum bonorum, quod nunc a me defenditur; Quam illa ardentis amores excitaret sui! Cur tandem? Quid loquor de nobis, qui ad laudem et ad decus nati, suscepti, instituti sumus? Tecum optime, deinde etiam cum mediocri amico. Quamquam id quidem, infinitum est in hac urbe;

Bona autem corporis huic sunt, quod posterius posui, similiora. Quod, inquit, quamquam voluptatibus quibusdam est saepe iucundius, tamen expetitur propter voluptatem. Illum mallem levares, quo optimum atque humanissimum virum, Cn. Ergo ita: non posse honeste vivi, nisi honeste vivatur? Non quaeritur autem quid naturae tuae consentaneum sit, sed quid disciplinae. Ita relinquet duas, de quibus etiam atque etiam consideret. Eorum enim est haec querela, qui sibi cari sunt seseque diligunt. Quo modo autem philosophus loquitur?

Familiares nostros, credo, Sironem dicis et Philodemum, cum optimos viros, tum homines doctissimos. Hoc etsi multimodis reprehendi potest, tamen accipio, quod dant. Tertium autem omnibus aut maximis rebus iis, quae secundum naturam sint, fruentem vivere. Quae enim adhuc protulisti, popularia sunt, ego autem a te elegantiora desidero. At quanta conantur! Mundum hunc omnem oppidum esse nostrum! Incendi igitur eos, qui audiunt, vides. Si stante, hoc natura videlicet vult, salvam esse se, quod concedimus;

Hoc etsi multimodis reprehendi potest, tamen accipio, quod dant. Nam aliquando posse recte fieri dicunt nulla expectata nec quaesita

voluptate. Sed utrum hortandus es nobis, Luci, inquit, an etiam tua sponte propensus es? Certe, nisi voluptatem tanti aestimaretis. Quid autem habent admirationis, cum prope accesseris?

Equidem etiam Epicurum, in physicis quidem, Democriteum puto. Quae est igitur causa istarum angustiarum? Quae quo sunt excelsiores, eo dant clariora indicia naturae. Mihi vero, inquit, placet agi subtilius et, ut ipse dixisti, pressius. Estne, quaeso, inquam, sitienti in bibendo voluptas? Quem Tiberina descensio festo illo die tanto gaudio affecit, quanto L. Non igitur de improbo, sed de callido improbo quaerimus, qualis Q. Non risu potius quam oratione eiciendum?

Bonum negas esse divitias, praeposìtum esse dicis? Callipho ad virtutem nihil adiunxit nisi voluptatem, Diodorus vacuitatem doloris. Tu vero, inquam, ducas licet, si sequetur; Et tamen ego a philosopho, si afferat eloquentiam, non asperner, si non habeat, non admodum flagitem. An quod ita callida est, ut optime possit architectari voluptates? Tantum dico, magis fuisse vestrum agere Epicuri diem natalem, quam illius testamento cavere ut ageretur.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Sic, et quidem diligentius saepiusque ista loquemur inter nos agemusque communiter. Duo Reges: constructio interrete. Satis est tibi in te, satis in legibus, satis in mediocribus amicitiis praesidii. Cur id non ita fit? Expectoque quid ad id, quod quaerebam, respondeas. Haeret in salebra. Quid autem habent admirationis, cum prope accesseris? Gerendus est mos, modo recte sentiat. Quamquam te quidem video minime esse deterritum. Sit ista in Graecorum levitate perversitas, qui maledictis insectantur eos, a quibus de veritate dissentiunt.

Cur tantas regiones barbarorum pedibus obiit, tot maria transmisit? Quo modo autem optimum, si bonum praeterea nullum est? Itaque haec cum illis est dissensio, cum Peripateticis nulla sane. Intellegi quidem, ut propter aliam quampiam rem, verbi gratia propter

voluptatem, nos amemus; Audeo dicere, inquit. Conferam tecum, quam cuique verso rem subicias; Sin tantum modo ad indicia veteris memoriae cognoscenda, curiosorum. Sed tempus est, si videtur, et recta quidem ad me.

Quod quidem iam fit etiam in Academia. An potest cupiditas finiri? Atque haec ita iustitiae propria sunt, ut sint virtutum reliquarum communia. Atqui haec patefactio quasi rerum opertarum, cum quid quidque sit aperitur, definitio est. Atqui reperies, inquit, in hoc quidem pertinacem; Cum ageremus, inquit, vitae beatum et eundem supremum diem, scribebamus haec. Apud ceteros autem philosophos, qui quaesivit aliquid, tacet; Non modo carum sibi quemque, verum etiam vehementer carum esse? Gracchum patrem non beatiorem fuisse quam fillum, cum alter stabilire rem publicam studuerit, alter evertere.