Ut id aliis narrare gestiant? Portenta haec esse dicit, neque ea ratione ullo modo posse vivi; Quae tamen a te agetur non melior, quam illae sunt, quas interdum optines. An hoc usque quaque, aliter in vita? An me, inquis, tam amentem putas, ut apud imperitos isto modo loquar? Nihil illinc huc pervenit. Sed nimis multa. Sed haec omittamus; Magno hic ingenio, sed res se tamen sic habet, ut nimis imperiosi philosophi sit vetare meminisse. Certe, nisi voluptatem tanti aestimaretis. Ergo in utroque exercebantur, eaque disciplina effecit tantam illorum utroque in genere dicendi copiam.

Quae iam oratio non a philosopho aliquo, sed a censore opprimenda est. Torquatus, is qui consul cum Cn. Tollenda est atque extrahenda radicitus. Que Manilium, ab iisque M. Quicquid porro animo cernimus, id omne oritur a sensibus; Non minor, inquit, voluptas percipitur ex vilissimis rebus quam ex pretiosissimis. Nam illud vehementer repugnat, eundem beatum esse et multis malis oppressum. Ecce aliud simile dissimile. Mihi vero, inquit, placet agi subtilius et, ut ipse dixisti, pressius. Cum id fugiunt, re eadem defendunt, quae Peripatetici, verba. Quare hoc videndum est, possitne nobis hoc ratio philosophorum dare.

Sumenda potius quam expetenda. Videmus igitur ut conquiescere ne infantes quidem possint. Etsi qui potest intellegi aut cogitari esse aliquod animal, quod se oderit? Ego vero volo in virtute vim esse quam maximam; Nulla profecto est, quin suam vim retineat a primo ad extremum. Serpere anguiculos, nare anaticulas, evolare merulas, cornibus uti videmus boves, nepas aculeis. Nec vero alia sunt quaerenda contra Carneadeam illam sententiam. Quid autem habent admirationis, cum prope accesseris? Ne in odium veniam, si amicum destitero tueri.

Quid de Platone aut de Democrito loquar? Aufert enim sensus actionemque tollit omnem. Claudii libidini, qui tum erat summo ne imperio, dederetur. Modo etiam paulum ad dexteram de via declinavi, ut ad Pericli sepulcrum

accederem. Cupit enim dícere nihil posse ad beatam vitam deesse sapienti. Unum nescio, quo modo possit, si luxuriosus sit, finitas cupiditates habere. Tu autem inter haec tantam multitudinem hominum interiectam non vides nec laetantium nec dolentium? Quod dicit Epicurus etiam de voluptate, quae minime sint voluptates, eas obscurari saepe et obrui. A primo, ut opinor, animantium ortu petitur origo summi boni. Sed virtutem ipsam inchoavit, nihil amplius.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Cur igitur easdem res, inquam, Peripateticis dicentibus verbum nullum est, quod non intellegatur? Itaque mihi non satis videmini considerare quod iter sit naturae quaeque progressio. Venit enim mihi Platonis in mentem, quem accepimus primum hic disputare solitum; Duo Reges: constructio interrete.

Varietates autem iniurasque fortunae facile veteres philosophorum praeceptis instituta vita superabat. Sin laboramus, quis est, qui alienae modum statuat industriae? Unum nescio, quo modo possit, si luxuriosus sit, finitas cupiditates habere. Primum quid tu dicis breve? Quod totum contra est. Non autem hoc: igitur ne illud quidem. A primo, ut opinor, animantium ortu petitur origo summi boni. Non igitur potestis voluptate omnia dirigentes aut tueri aut retinere virtutem.

Haec et tu ita posuisti, et verba vestra sunt. Sapiens autem semper beatus est et est aliquando in dolore; Qua tu etiam inprudens utebare non numquam. Comprehensum, quod cognitum non habet? At, si voluptas esset bonum, desideraret. Egone non intellego, quid sit don Graece, Latine voluptas?

Sed haec quidem liberius ab eo dicuntur et saepius. Tu quidem reddes; Sed quid minus probandum quam esse aliquem beatum nec satis beatum? Ut in geometria, prima si dederis, danda sunt omnia. Tria genera cupiditatum, naturales et necessariae, naturales et non necessariae, nec naturales nec necessariae. Qui non moveatur et offensione turpitudinis et comprobatione honestatis? Memini me

adesse P. Familiares nostros, credo, Sironem dicis et Philodemum, cum optimos viros, tum homines doctissimos. Hoc ne statuam quidem dicturam pater aiebat, si loqui posset.

Res tota, Torquate, non doctorum hominum, velle post mortem epulis celebrari memoriam sui nominis. Vidit Homerus probari fabulam non posse, si cantiunculis tantus irretitus vir teneretur; Quae contraria sunt his, malane? De ingenio eius in his disputationibus, non de moribus quaeritur. Ratio quidem vestra sic cogit.

Parvi enim primo ortu sic iacent, tamquam omnino sine animo sint. Sed tu istuc dixti bene Latine, parum plane. Quicquid enim a sapientia proficiscitur, id continuo debet expletum esse omnibus suis partibus; Non est igitur voluptas bonum. Nam si propter voluptatem, quae est ista laus, quae possit e macello peti? Idemne, quod iucunde? Bestiarum vero nullum iudicium puto.