Quodcumque in mentem incideret, et quodcumque tamquam occurreret. Recte dicis; Quid ei reliquisti, nisi te, quoquo modo loqueretur, intellegere, quid diceret? Animum autem reliquis rebus ita perfecit, ut corpus; At hoc in eo M. Plane idem, inquit, et maxima quidem, qua fieri nulla maior potest. Idem iste, inquam, de voluptate quid sentit?

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Sic enim censent, oportunitatis esse beate vivere. At Zeno eum non beatum modo, sed etiam divitem dicere ausus est. Terram, mihi crede, ea lanx et maria deprimet. Re mihi non aeque satisfacit, et quidem locis pluribus. Virtutibus igitur rectissime mihi videris et ad consuetudinem nostrae orationis vitia posuisse contraria. Duo Reges: constructio interrete. Non igitur potestis voluptate omnia dirigentes aut tueri aut retinere virtutem. An me, inquis, tam amentem putas, ut apud imperitos isto modo loquar? Quid est, quod ab ea absolvi et perfici debeat?

Nam et complectitur verbis, quod vult, et dicit plane, quod intellegam; Conferam tecum, quam cuique verso rem subicias; Suo enim quisque studio maxime ducitur. Si enim ita est, vide ne facinus facias, cum mori suadeas. Neminem videbis ita laudatum, ut artifex callidus comparandarum voluptatum diceretur. Aliter homines, aliter philosophos loqui putas oportere? Si enim non fuit eorum iudicii, nihilo magis hoc non addito illud est iudicatum-. Invidiosum nomen est, infame, suspectum. Et homini, qui ceteris animantibus plurimum praestat, praecipue a natura nihil datum esse dicemus? At iam decimum annum in spelunca iacet. Sextilio Rufo, cum is rem ad amicos ita deferret, se esse heredem Q.

Si verbum sequimur, primum longius verbum praepositum quam bonum. Hoc dixerit potius Ennius: Nimium boni est, cui nihil est mali. Huius ego nunc auctoritatem sequens idem faciam. Sed ille, ut dixi, vitiose.

Quamvis enim depravatae non sint, pravae tamen esse possunt. Scientiam pollicentur, quam non erat mirum

sapientiae cupido patria esse cariorem. Quid de Platone aut de Democrito loquar? Quid ergo attinet gloriose loqui, nisi constanter loquare? Tum ille timide vel potius verecunde: Facio, inquit. Tibi hoc incredibile, quod beatissimum. Sed ad haec, nisi molestum est, habeo quae velim. Egone non intellego, quid sit don Graece, Latine voluptas? Ne in odium veniam, si amicum destitero tueri. Quae cum praeponunt, ut sit aliqua rerum selectio, naturam videntur sequi;

Non minor, inquit, voluptas percipitur ex vilissimis rebus quam ex pretiosissimis. Tria genera bonorum; Sic vester sapiens magno aliquo emolumento commotus cicuta, si opus erit, dimicabit. Nondum autem explanatum satis, erat, quid maxime natura vellet. Dic in quovis conventu te omnia facere, ne doleas. Quae similitudo in genere etiam humano apparet. Quid igitur dubitamus in tota eius natura quaerere quid sit effectum? Cur haec eadem Democritus?

Bork Eam tum adesse, cum dolor omnis absit; Quid autem habent admirationis, cum prope accesseris? Potius ergo illa dicantur: turpe esse, viri non esse debilitari dolore, frangi, succumbere. Non est enim vitium in oratione solum, sed etiam in moribus. Res enim fortasse verae, certe graves, non ita tractantur, ut debent, sed aliquanto minutius. Mihi enim erit isdem istis fortasse iam utendum.

Illa videamus, quae a te de amicitia dicta sunt. Quae est igitur causa istarum angustiarum? Uterque enim summo bono fruitur, id est voluptate. Scrupulum, inquam, abeunti;

Quo plebiscito decreta a senatu est consuli quaestio Cn. Nos commodius agimus. Dat enim intervalla et relaxat. Quo modo autem philosophus loquitur?

Stoici autem, quod finem bonorum in una virtute ponunt, similes sunt illorum; Dicam, inquam, et quidem discendi causa magis, quam quo te aut Epicurum reprehensum velim. Immo vero, inquit, ad beatissime vivendum parum est, ad beate vero satis. Non enim, si omnia non sequebatur, idcirco non erat ortus illinc.