Quae autem natura suae primae institutionis oblita est? Inde sermone vario sex illa a Dipylo stadia confecimus. Et hunc idem dico, inquieta sed ad virtutes et ad vitia nihil interesse. Inde sermone vario sex illa a Dipylo stadia confecimus. Ita ceterorum sententiis semotis relinquitur non mihi cum Torquato, sed virtuti cum voluptate certatio. Scientiam pollicentur, quam non erat mirum sapientiae cupido patria esse cariorem. In schola desinis. Ita relinquet duas, de quibus etiam atque etiam consideret.

Et tamen ego a philosopho, si afferat eloquentiam, non asperner, si non habeat, non admodum flagitem. Nonne videmus quanta perturbatio rerum omnium consequatur, quanta confusio? Quacumque enim ingredimur, in aliqua historia vestigium ponimus. Eorum enim est haec querela, qui sibi cari sunt seseque diligunt. Si enim ita est, vide ne facinus facias, cum mori suadeas. Cum autem venissemus in Academiae non sine causa nobilitata spatia, solitudo erat ea, quam volueramus. Non enim solum Torquatus dixit quid sentiret, sed etiam cur. Cum autem in quo sapienter dicimus, id a primo rectissime dicitur. Itaque sensibus rationem adiunxit et ratione effecta sensus non reliquit. Propter nos enim illam, non propter eam nosmet ipsos diligimus. Eadem nunc mea adversum te oratio est. Tria genera bonorum;

Aut, Pylades cum sis, dices te esse Orestem, ut moriare pro amico? Eadem nunc mea adversum te oratio est. Conferam tecum, quam cuique verso rem subicias; Hoc loco tenere se Triarius non potuit. Hoc ne statuam quidem dicturam pater aiebat, si loqui posset. Sin dicit obscurari quaedam nec apparere, quia valde parva sint, nos quoque concedimus;

Quare attende, quaeso. In primo enim ortu inest teneritas ac mollitia quaedam, ut nec res videre optimas nec agere possint. Sed in rebus apertissimis nimium longi sumus. Cur deinde Metrodori liberos commendas? Quia voluptatem hanc esse sentiunt omnes, quam sensus accipiens movetur et iucunditate quadam perfunditur. Plane

idem, inquit, et maxima quidem, qua fieri nulla maior potest.

At certe gravius. Cur ipse Pythagoras et Aegyptum lustravit et Persarum magos adiit? De quibus etsi a Chrysippo maxime est elaboratum, tamen a Zenone minus multo quam ab antiquis; Quasi ego id curem, quid ille aiat aut neget.

Nos quidem Virtutes sic natae sumus, ut tibi serviremus, aliud negotii nihil habemus. Non quam nostram quidem, inquit Pomponius iocans; Atque ab isto capite fluere necesse est omnem rationem bonorum et malorum. Facit enim ille duo seiuncta ultima bonorum, quae ut essent vera, coniungi debuerunt; Introduci enim virtus nullo modo potest, nisi omnia, quae leget quaeque reiciet, unam referentur ad summam. Contemnit enim disserendi elegantiam, confuse loquitur. At, illa, ut vobis placet, partem quandam tuetur, reliquam deserit. Quam nemo umquam voluptatem appellavit, appellat; Quid est, quod ab ea absolvi et perfici debeat?

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Cur haec eadem Democritus? Illud mihi a te nimium festinanter dictum videtur, sapientis omnis esse semper beatos; Qui-vere falsone, quaerere mittimus-dicitur oculis se privasse; Tantum dico, magis fuisse vestrum agere Epicuri diem natalem, quam illius testamento cavere ut ageretur. Duo Reges: constructio interrete. Tu autem negas fortem esse quemquam posse, qui dolorem malum putet. Consequentia exquirere, quoad sit id, quod volumus, effectum. Non minor, inquit, voluptas percipitur ex vilissimis rebus quam ex pretiosissimis.

Nam Pyrrho, Aristo, Erillus iam diu abiecti. Quo tandem modo? Negabat igitur ullam esse artem, quae ipsa a se proficisceretur; Nam et complectitur verbis, quod vult, et dicit plane, quod intellegam; Collige omnia, quae soletis: Praesidium amicorum. Nos vero, inquit ille;

Bona autem corporis huic sunt, quod posterius posui, similiora. Nunc omni virtuti vitium contrario nomine opponitur. Si enim ita est, vide ne facinus facias, cum mori suadeas. Quid

autem habent admirationis, cum prope accesseris? Praeclarae mortes sunt imperatoriae; Quare si potest esse beatus is, qui est in asperis reiciendisque rebus, potest is quoque esse. Haec bene dicuntur, nec ego repugno, sed inter sese ipsa pugnant.

Sed nunc, quod agimus; Ut necesse sit omnium rerum, quae natura vigeant, similem esse finem, non eundem. Vos autem cum perspicuis dubia debeatis illustrare, dubiis perspicua conamini tollere. Ut enim consuetudo loquitur, id solum dicitur honestum, quod est populari fama gloriosum. Ait enim se, si uratur, Quam hoc suave! dicturum. Zenonis est, inquam, hoc Stoici. Atqui reperies, inquit, in hoc quidem pertinacem; Itaque in rebus minime obscuris non multus est apud eos disserendi labor.