Nunc haec primum fortasse audientis servire debemus. Sed non alienum est, quo facilius vis verbi intellegatur, rationem huius verbi faciendi Zenonis exponere. Aliud igitur esse censet gaudere, aliud non dolere. Recte, inquit, intellegis. Scaevola tribunus plebis ferret ad plebem vellentne de ea re quaeri. Alia quaedam dicent, credo, magna antiquorum esse peccata, quae ille veri investigandi cupidus nullo modo ferre potuerit. Ut nemo dubitet, eorum omnia officia quo spectare, quid sequi, quid fugere debeant?

Facillimum id quidem est, inquam. In quo etsi est magnus, tamen nova pleraque et perpauca de moribus. Mihi enim erit isdem istis fortasse iam utendum. Nam ante Aristippus, et ille melius. Dolere malum est: in crucem qui agitur, beatus esse non potest. Illa tamen simplicia, vestra versuta. Itaque ne iustitiam quidem recte quis dixerit per se ipsam optabilem, sed quia iucunditatis vel plurimum afferat. Quid de Platone aut de Democrito loquar?

Animi enim quoque dolores percipiet omnibus partibus maiores quam corporis. Nec vero intermittunt aut admirationem earum rerum, quae sunt ab antiquis repertae, aut investigationem novarum. Et quidem illud ipsum non nimium probo et tantum patior, philosophum loqui de cupiditatibus finiendis. Restant Stoici, qui cum a Peripateticis et Academicis omnia transtulissent, nominibus aliis easdem res secuti sunt.

Dolere malum est: in crucem qui agitur, beatus esse non potest. Quae qui non vident, nihil umquam magnum ac cognitione dignum amaverunt. Quae qui non vident, nihil umquam magnum ac cognitione dignum amaverunt. Quid igitur, inquit, eos responsuros putas? Theophrastus mediocriterne delectat, cum tractat locos ab Aristotele ante tractatos? Quae autem natura suae primae institutionis oblita est?

Graecis hoc modicum est: Leonidas, Epaminondas, tres aliqui aut quattuor; Summus dolor plures dies manere non potest? Duae sunt enim res quoque, ne tu verba solum putes. Laboro autem non sine causa; Quid

ei reliquisti, nisi te, quoquo modo loqueretur, intellegere, quid diceret? Quo modo autem optimum, si bonum praeterea nullum est? Nosti, credo, illud: Nemo pius est, qui pietatem-; A primo, ut opinor, animantium ortu petitur origo summi boni.

Hoc loco discipulos quaerere videtur, ut, qui asoti esse velint, philosophi ante fiant. Qui ita affectus, beatum esse numquam probabis; Prodest, inquit, mihi eo esse animo. Quamquam tu hanc copiosiorem etiam soles dicere. Putabam equidem satis, inquit, me dixisse. Quae cum essent dicta, discessimus. Etenim semper illud extra est, quod arte comprehenditur. Quamquam ab iis philosophiam et omnes ingenuas disciplinas habemus;

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Id enim volumus, id contendimus, ut officii fructus sit ipsum officium. Fortitudinis quaedam praecepta sunt ac paene leges, quae effeminari virum vetant in dolore. Equidem e Cn. Bork Duo Reges: constructio interrete.

Traditur, inquit, ab Epicuro ratio neglegendi doloris. Sed non alienum est, quo facilius vis verbi intellegatur, rationem huius verbi faciendi Zenonis exponere. Sextilio Rufo, cum is rem ad amicos ita deferret, se esse heredem Q. Quid, cum fictas fabulas, e quibus utilitas nulla elici potest, cum voluptate legimus? Quid in isto egregio tuo officio et tanta fide-sic enim existimo-ad corpus refers? Tum Piso: Quoniam igitur aliquid omnes, quid Lucius noster? In omni enim arte vel studio vel quavis scientia vel in ipsa virtute optimum quidque rarissimum est. Sed quanta sit alias, nunc tantum possitne esse tanta. Huic mori optimum esse propter desperationem sapientiae, illi propter spem vivere. Videamus animi partes, quarum est conspectus illustrior;

Atqui, inquit, si Stoicis concedis ut virtus sola, si adsit vitam efficiat beatam, concedis etiam Peripateticis. Bork Tum mihi Piso: Quid ergo? Aut, Pylades cum sis, dices te esse Orestem, ut moriare pro amico? Minime vero istorum quidem, inquit. Hoc mihi cum tuo

fratre convenit. De malis autem et bonis ab iis animalibus, quae nondum depravata sint, ait optime iudicari. Sed ad illum redeo.

Ut placet, inquit, etsi enim illud erat aptius, aequum cuique concedere. Quonam, inquit, modo? Ex ea difficultate illae fallaciloquae, ut ait Accius, malitiae natae sunt. Quis est, qui non oderit libidinosam, protervam adolescentiam? Si longus, levis dictata sunt. Nihil sane. Itaque hic ipse iam pridem est reiectus; Hoc est dicere: Non reprehenderem asotos, si non essent asoti.