Nosti, credo, illud: Nemo pius est, qui pietatem-; Primum in nostrane potestate est, quid meminerimus? Eiuro, inquit adridens, iniquum, hac quidem de re; Quid enim est a Chrysippo praetermissum in Stoicis? At Zeno eum non beatum modo, sed etiam divitem dicere ausus est. Omnes enim iucundum motum, quo sensus hilaretur. Itaque nostrum est-quod nostrum dico, artis est-ad ea principia, quae accepimus. Quae adhuc, Cato, a te dicta sunt, eadem, inquam, dicere posses, si sequerere Pyrrhonem aut Aristonem.

Superiores tres erant, quae esse possent, quarum est una sola defensa, eaque vehementer. Habes, inquam, Cato, formam eorum, de quibus loquor, philosophorum. An eum discere ea mavis, quae cum plane perdidiceriti nihil sciat? In schola desinis. Ex quo, id quod omnes expetunt, beate vivendi ratio inveniri et comparari potest. Mihi vero, inquit, placet agi subtilius et, ut ipse dixisti, pressius.

Quid, si reviviscant Platonis illi et deinceps qui eorum auditores fuerunt, et tecum ita loquantur? In quibus doctissimi illi veteres inesse quiddam caeleste et divinum putaverunt. Quippe: habes enim a rhetoribus; Haec bene dicuntur, nec ego repugno, sed inter sese ipsa pugnant. Eodem modo is enim tibi nemo dabit, quod, expetendum sit, id esse laudabile. Beatus sibi videtur esse moriens. Haec bene dicuntur, nec ego repugno, sed inter sese ipsa pugnant. Semper enim ex eo, quod maximas partes continet latissimeque funditur, tota res appellatur. Ipse Epicurus fortasse redderet, ut Sextus Peducaeus, Sex. Omnes enim iucundum motum, quo sensus hilaretur. Illum mallem levares, quo optimum atque humanissimum virum, Cn.

Non quaeritur autem quid naturae tuae consentaneum sit, sed quid disciplinae. Quod autem satis est, eo quicquid accessit, nimium est; Verba tu fingas et ea dicas, quae non sentias? Utilitatis causa amicitia est quaesita. Quem ad modum quis ambulet, sedeat, qui ductus oris, qui vultus in quoque sit? Si quae forte-possumus. Quae cum magnifice primo

dici viderentur, considerata minus probabantur. Ergo ita: non posse honeste vivi, nisi honeste vivatur? Tecum optime, deinde etiam cum mediocri amico. Age, inquies, ista parva sunt.

At ego quem huic anteponam non audeo dicere; Mihi vero, inquit, placet agi subtilius et, ut ipse dixisti, pressius. Nihil opus est exemplis hoc facere longius.

Bona autem corporis huic sunt, quod posterius posui, similiora. Quod ea non occurrentia fingunt, vincunt Aristonem; Egone non intellego, quid sit don Graece, Latine voluptas? Pudebit te, inquam, illius tabulae, quam Cleanthes sane commode verbis depingere solebat. Omnia peccata paria dicitis. Maximas vero virtutes iacere omnis necesse est voluptate dominante. Ita prorsus, inquam; Videmusne ut pueri ne verberibus quidem a contemplandis rebus perquirendisque deterreantur?

Non autem hoc: igitur ne illud quidem. Suam denique cuique naturam esse ad vivendum ducem. Ita credo. Videsne quam sit magna dissensio? Idem etiam dolorem saepe perpetiuntur, ne, si id non faciant, incidant in maiorem. Itaque hic ipse iam pridem est reiectus; Itaque primos congressus copulationesque et consuetudinum instituendarum voluntates fieri propter voluptatem; Cum id fugiunt, re eadem defendunt, quae Peripatetici, verba. Plane idem, inquit, et maxima quidem, qua fieri nulla maior potest.

De hominibus dici non necesse est. Qui potest igitur habitare in beata vita summi mali metus? Quoniam, si dis placet, ab Epicuro loqui discimus. Ex rebus enim timiditas, non ex vocabulis nascitur. Piso, familiaris noster, et alia multa et hoc loco Stoicos irridebat: Quid enim? Atque his de rebus et splendida est eorum et illustris oratio.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Quonam, inquit, modo? Bonum liberi: misera orbitas. Itaque haec cum illis est dissensio, cum Peripateticis nulla sane. Duo Reges: constructio interrete. Nihil enim hoc differt. Ut alios omittam, hunc appello, quem ille unum secutus est. Hoc

non est positum in nostra actione. Tuum credibile? Equidem e Cn.

Experiamur igitur, inquit, etsi habet haec Stoicorum ratio difficilius quiddam et obscurius. Mihi vero, inquit, placet agi subtilius et, ut ipse dixisti, pressius. Quasi vero, inquit, perpetua oratio rhetorum solum, non etiam philosophorum sit. Tamen a proposito, inquam, aberramus. Cum ageremus, inquit, vitae beatum et eundem supremum diem, scribebamus haec. Sic vester sapiens magno aliquo emolumento commotus cicuta, si opus erit, dimicabit. Ergo infelix una molestia, fellx rursus, cum is ipse anulus in praecordiis piscis inventus est? Quippe: habes enim a rhetoribus; Quas enim kakaw Graeci appellant, vitia malo quam malitias nominare. Est enim effectrix multarum et magnarum voluptatum.