Causa autem fuit huc veniendi ut quosdam hinc libros promerem. Transfer idem ad modestiam vel temperantiam, quae est moderatio cupiditatum rationi oboediens. Ille enim occurrentia nescio quae comminiscebatur; Eam tum adesse, cum dolor omnis absit; Huic mori optimum esse propter desperationem sapientiae, illi propter spem vivere. Iam quae corporis sunt, ea nec auctoritatem cum animi partibus, comparandam et cognitionem habent faciliorem. Atqui iste locus est, Piso, tibi etiam atque etiam confirmandus, inquam; Deinceps videndum est, quoniam satis apertum est sibi quemque natura esse carum, quae sit hominis natura. Eam si varietatem diceres, intellegerem, ut etiam non dicente te intellego; Quid turpius quam sapientis vitam ex insipientium sermone pendere?

Sin laboramus, quis est, qui alienae modum statuat industriae? Ne tum quidem te respicies et cogitabis sibi quemque natum esse et suis voluptatibus? Huic mori optimum esse propter desperationem sapientiae, illi propter spem vivere. Teneo, inquit, finem illi videri nihil dolere.

Hic ambiguo ludimur. Illa sunt similia: hebes acies est cuipiam oculorum, corpore alius senescit; Primum divisit ineleganter; Ampulla enim sit necne sit, quis non iure optimo irrideatur, si laboret? Illud dico, ea, quae dicat, praeclare inter se cohaerere. Ac tamen hic mallet non dolere.

Color egregius, integra valitudo, summa gratia, vita denique conferta voluptatum omnium varietate. Habent enim et bene longam et satis litigiosam disputationem. Non autem hoc: igitur ne illud quidem. Cave putes quicquam esse verius. At enim, qua in vita est aliquid mali, ea beata esse non potest. Eodem modo is enim tibi nemo dabit, quod, expetendum sit, id esse laudabile. Idem iste, inquam, de voluptate quid sentit? Aut haec tibi, Torquate, sunt vituperanda aut patrocinium voluptatis repudiandum.

Quid est enim aliud esse versutum? Utilitatis causa amicitia est quaesita. Mene ergo et Triarium dignos existimas, apud quos

turpiter loquare? Quod autem satis est, eo quicquid accessit, nimium est; Bork Atqui iste locus est, Piso, tibi etiam atque etiam confirmandus, inquam; Ab hoc autem quaedam non melius quam veteres, quaedam omnino relicta. Quibus ego vehementer assentior.

Deque his rebus satis multa in nostris de re publica libris sunt dicta a Laelio. An vero, inquit, quisquam potest probare, quod perceptfum, quod. Nos vero, inquit ille;

Duo Reges: constructio interrete. Hoc etsi multimodis reprehendi potest, tamen accipio, quod dant. Certe, nisi voluptatem tanti aestimaretis. At ille non pertimuit saneque fidenter: Istis quidem ipsis verbis, inquit; Si enim sapiens aliquis miser esse possit, ne ego istam gloriosam memorabilemque virtutem non magno aestimandam putem. Negat enim summo bono afferre incrementum diem. Virtutis, magnitudinis animi, patientiae, fortitudinis fomentis dolor mitigari solet. Et ais, si una littera commota sit, fore tota ut labet disciplina. Cur deinde Metrodori liberos commendas? Sic, et quidem diligentius saepiusque ista loquemur inter nos agemusque communiter. Nam aliquando posse recte fieri dicunt nulla expectata nec quaesita voluptate. Ne discipulum abducam, times.

Sed haec quidem liberius ab eo dicuntur et saepius. Omnes enim iucundum motum, quo sensus hilaretur. Tubulo putas dicere?

Quid igitur dubitamus in tota eius natura quaerere quid sit effectum? An ea, quae per vinitorem antea consequebatur, per se ipsa curabit? Sed quanta sit alias, nunc tantum possitne esse tanta. Quae quo sunt excelsiores, eo dant clariora indicia naturae. Ut placet, inquit, etsi enim illud erat aptius, aequum cuique concedere. Solum praeterea formosum, solum liberum, solum civem, stultost;

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Negat esse eam, inquit, propter se expetendam. Nam quibus rebus efficiuntur voluptates, eae non sunt in potestate sapientis. Quae quo sunt excelsiores, eo dant clariora indicia naturae. Quod

autem meum munus dicis non equidem recuso, sed te adiungo socium.