Ita cum ea volunt retinere, quae superiori sententiae conveniunt, in Aristonem incidunt; Duo Reges: constructio interrete. Quid, quod homines infima fortuna, nulla spe rerum gerendarum, opifices denique delectantur historia? Gerendus est mos, modo recte sentiat. Nam illud vehementer repugnat, eundem beatum esse et multis malis oppressum. Facile est hoc cernere in primis puerorum aetatulis.

At modo dixeras nihil in istis rebus esse, quod interesset. Cum id fugiunt, re eadem defendunt, quae Peripatetici, verba. Quid igitur dubitamus in tota eius natura quaerere quid sit effectum? Quippe: habes enim a rhetoribus; Negat enim summo bono afferre incrementum diem. Se dicere inter honestum et turpe nimium quantum, nescio quid inmensum, inter ceteras res nihil omnino interesse.

Si alia sentit, inquam, alia loquitur, numquam intellegam quid sentiat; Erat enim Polemonis. An hoc usque quaque, aliter in vita? Quae cum essent dicta, finem fecimus et ambulandi et disputandi. Satis est tibi in te, satis in legibus, satis in mediocribus amicitiis praesidii. Ita ne hoc quidem modo paria peccata sunt.

Hanc ergo intuens debet institutum illud quasi signum absolvere. Tu autem negas fortem esse quemquam posse, qui dolorem malum putet. Sextilio Rufo, cum is rem ad amicos ita deferret, se esse heredem Q. Ergo hoc quidem apparet, nos ad agendum esse natos. Quae est igitur causa istarum angustiarum? Nummus in Croesi divitiis obscuratur, pars est tamen divitiarum. Egone non intellego, quid sit don Graece, Latine voluptas? Nam aliquando posse recte fieri dicunt nulla expectata nec quaesita voluptate. Est, ut dicis, inquit; Hoc loco tenere se Triarius non potuit.

Igitur neque stultorum quisquam beatus neque sapientium non beatus. Quod iam a me expectare noli. Iam contemni non poteris. Piso, familiaris noster, et alia multa et hoc loco Stoicos irridebat: Quid enim? Aeque enim contingit omnibus fidibus, ut incontentae sint. Quid de Platone aut de Democrito

loquar? Qui est in parvis malis.

Sequitur disserendi ratio cognitioque naturae; Age nunc isti doceant, vel tu potius quis enim ista melius? Quod autem satis est, eo quicquid accessit, nimium est; Restatis igitur vos; Ex ea difficultate illae fallaciloquae, ut ait Accius, malitiae natae sunt. Vide, quaeso, rectumne sit. Isto modo ne improbos quidem, si essent boni viri. Duo enim genera quae erant, fecit tria.

Nulla profecto est, quin suam vim retineat a primo ad extremum. Etenim si delectamur, cum scribimus, quis est tam invidus, qui ab eo nos abducat? Nullum inveniri verbum potest quod magis idem declaret Latine, quod Graece, quam declarat voluptas. Cupiditates non Epicuri divisione finiebat, sed sua satietate. Quorum altera prosunt, nocent altera. Cui Tubuli nomen odio non est? Multoque hoc melius nos veriusque quam Stoici.

Non igitur potestis voluptate omnia dirigentes aut tueri aut retinere virtutem. An tu me de L. Hoc est non modo cor non habere, sed ne palatum quidem. Roges enim Aristonem, bonane ei videantur haec: vacuitas doloris, divitiae, valitudo; Bonum incolumis acies: misera caecitas. An dolor longissimus quisque miserrimus, voluptatem non optabiliorem diuturnitas facit?

An eum locum libenter invisit, ubi Demosthenes et Aeschines inter se decertare soliti sunt? Bork Res enim concurrent contrariae. Ergo illi intellegunt quid Epicurus dicat, ego non intellego? Cur igitur, inquam, res tam dissimiles eodem nomine appellas? Sed nimis multa.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Tubulum fuisse, qua illum, cuius is condemnatus est rogatione, P. Item de contrariis, a quibus ad genera formasque generum venerunt. Teneo, inquit, finem illi videri nihil dolere. Nihil acciderat ei, quod nollet, nisi quod anulum, quo delectabatur, in mari abiecerat. Bona autem corporis huic sunt, quod posterius posui, similiora. Apparet statim, quae sint officia, quae actiones.