Si stante, hoc natura videlicet vult, salvam esse se, quod concedimus; Et hunc idem dico, inquieta sed ad virtutes et ad vitia nihil interesse. Videmusne ut pueri ne verberibus quidem a contemplandis rebus perquirendisque deterreantur? Qui autem esse poteris, nisi te amor ipse ceperit? Sit enim idem caecus, debilis. Quid, quod res alia tota est?

Idem etiam dolorem saepe perpetiuntur, ne, si id non faciant, incidant in maiorem. His singulis copiose responderi solet, sed quae perspicua sunt longa esse non debent. Quod cum dixissent, ille contra. Cum autem venissemus in Academiae non sine causa nobilitata spatia, solitudo erat ea, quam volueramus. Itaque ad tempus ad Pisonem omnes. Ita similis erit ei finis boni, atque antea fuerat, neque idem tamen; Animum autem reliquis rebus ita perfecit, ut corpus; An vero, inquit, quisquam potest probare, quod perceptfum, quod.

Gerendus est mos, modo recte sentiat. Duo Reges: constructio interrete. Luxuriam non reprehendit, modo sit vacua infinita cupiditate et timore. Quamvis enim depravatae non sint, pravae tamen esse possunt. Quis enim confidit semper sibi illud stabile et firmum permansurum, quod fragile et caducum sit? Non enim ipsa genuit hominem, sed accepit a natura inchoatum. Si enim, ut mihi quidem videtur, non explet bona naturae voluptas, iure praetermissa est; Potius inflammat, ut coercendi magis quam dedocendi esse videantur. Hoc dictum in una re latissime patet, ut in omnibus factis re, non teste moveamur. Istam voluptatem perpetuam quis potest praestare sapienti?

An hoc usque quaque, aliter in vita? Qua ex cognitione facilior facta est investigatio rerum occultissimarum. Qui enim voluptatem ipsam contemnunt, iis licet dicere se acupenserem maenae non anteponere. Quasi ego id curem, quid ille aiat aut neget. Hoc non est positum in nostra actione.

Si enim ad populum me vocas, eum. Magni enim aestimabat pecuniam non modo non contra leges, sed etiam legibus partam. Duarum enim

vitarum nobis erunt instituta capienda. An me, inquis, tam amentem putas, ut apud imperitos isto modo loquar? Primum cur ista res digna odio est, nisi quod est turpis? Theophrasti igitur, inquit, tibi liber ille placet de beata vita? Vos autem cum perspicuis dubia debeatis illustrare, dubiis perspicua conamini tollere.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Quid enim me prohiberet Epicureum esse, si probarem, quae ille diceret? Videamus animi partes, quarum est conspectus illustrior; Nummus in Croesi divitiis obscuratur, pars est tamen divitiarum. Modo etiam paulum ad dexteram de via declinavi, ut ad Pericli sepulcrum accederem.

Collige omnia, quae soletis: Praesidium amicorum. Hoc etsi multimodis reprehendi potest, tamen accipio, quod dant. Primum in nostrane potestate est, quid meminerimus? Nec mihi illud dixeris: Haec enim ipsa mihi sunt voluptati, et erant illa Torquatis. Aliud igitur esse censet gaudere, aliud non dolere.

Sextilio Rufo, cum is rem ad amicos ita deferret, se esse heredem Q. Quorum sine causa fieri nihil putandum est. Hoc enim constituto in philosophia constituta sunt omnia. Aliter homines, aliter philosophos loqui putas oportere? Septem autem illi non suo, sed populorum suffragio omnium nominati sunt. Quid, cum volumus nomina eorum, qui quid gesserint, nota nobis esse, parentes, patriam, multa praeterea minime necessaria? Duo enim genera quae erant, fecit tria. Neque solum ea communia, verum etiam paria esse dixerunt. Si quidem, inquit, tollerem, sed relinquo. Quodsi ipsam honestatem undique pertectam atque absolutam.

An potest, inquit ille, quicquam esse suavius quam nihil dolere? Verum hoc idem saepe faciamus. Ut enim consuetudo loquitur, id solum dicitur honestum, quod est populari fama gloriosum. Itaque in rebus minime obscuris non multus est apud eos disserendi labor. Quia nec honesto quic quam honestius nec turpi turpius. Ex rebus enim timiditas, non ex vocabulis nascitur. Sed ille, ut

dixi, vitiose.

Cur igitur, inquam, res tam dissimiles eodem nomine appellas? Ut pulsi recurrant? Quo plebiscito decreta a senatu est consuli quaestio Cn. Quodsi ipsam honestatem undique pertectam atque absolutam. Mihi, inquam, qui te id ipsum rogavi? Nec enim, dum metuit, iustus est, et certe, si metuere destiterit, non erit;