Et nemo nimium beatus est; Id enim volumus, id contendimus, ut officii fructus sit ipsum officium. Duae sunt enim res quoque, ne tu verba solum putes. Ergo opifex plus sibi proponet ad formarum quam civis excellens ad factorum pulchritudinem? Atqui iste locus est, Piso, tibi etiam atque etiam confirmandus, inquam; Quippe: habes enim a rhetoribus;

Huius, Lyco, oratione locuples, rebus ipsis ielunior. Nos commodius agimus. Illud dico, ea, quae dicat, praeclare inter se cohaerere. Nihil enim iam habes, quod ad corpus referas; Ille vero, si insipiens-quo certe, quoniam tyrannus -, numquam beatus; Quid autem habent admirationis, cum prope accesseris?

Tu vero, inquam, ducas licet, si sequetur; Etenim nec iustitia nec amicitia esse omnino poterunt, nisi ipsae per se expetuntur. Istam voluptatem, inquit, Epicurus ignorat? Sed utrum hortandus es nobis, Luci, inquit, an etiam tua sponte propensus es? Graecum enim hunc versum nostis omnes-: Suavis laborum est praeteritorum memoria. Et quod est munus, quod opus sapientiae? Nam illud vehementer repugnat, eundem beatum esse et multis malis oppressum. Quae cum dixisset, finem ille. Et certamen honestum et disputatio splendida! omnis est enim de virtutis dignitate contentio. Qui autem diffidet perpetuitati bonorum suorum, timeat necesse est, ne aliquando amissis illis sit miser.

Quid ergo aliud intellegetur nisi uti ne quae pars naturae neglegatur? Non dolere, inquam, istud quam vim habeat postea videro; Nam illud vehementer repugnat, eundem beatum esse et multis malis oppressum. Et hanc quidem primam exigam a te operam, ut audias me quae a te dicta sunt refellentem. Immo videri fortasse. Non est igitur summum malum dolor.

Tecum optime, deinde etiam cum mediocri amico. Summum a vobis bonum voluptas dicitur. Quoniam, si dis placet, ab Epicuro loqui discimus. Illa videamus, quae a te de amicitia dicta sunt. Portenta haec esse dicit, neque ea ratione ullo modo posse vivi;

Lorem ipsum dolor

sit amet, consectetur adipiscing elit. Bork Quod si ita se habeat, non possit beatam praestare vitam sapientia. Hoc enim constituto in philosophia constituta sunt omnia. Nonne videmus quanta perturbatio rerum omnium consequatur, quanta confusio? Isto modo, ne si avia quidem eius nata non esset. Stoici autem, quod finem bonorum in una virtute ponunt, similes sunt illorum; Duo Reges: constructio interrete.

Non semper, inquam; Rhetorice igitur, inquam, nos mavis quam dialectice disputare? Nihil opus est exemplis hoc facere longius. Huius, Lyco, oratione locuples, rebus ipsis ielunior. Videmus igitur ut conquiescere ne infantes quidem possint. Intrandum est igitur in rerum naturam et penitus quid ea postulet pervidendum;

Nec tamen ille erat sapiens quis enim hoc aut quando aut ubi aut unde? Quae cum dixisset, finem ille. Aliter homines, aliter philosophos loqui putas oportere? Sed quanta sit alias, nunc tantum possitne esse tanta. Non est igitur summum malum dolor. Ut id aliis narrare gestiant? Sic consequentibus vestris sublatis prima tolluntur. Inscite autem medicinae et gubernationis ultimum cum ultimo sapientiae comparatur. Terram, mihi crede, ea lanx et maria deprimet.

An me, inquam, nisi te audire vellem, censes haec dicturum fuisse? Et harum quidem rerum facilis est et expedita distinctio. Iubet igitur nos Pythius Apollo noscere nosmet ipsos. Isto modo ne improbos quidem, si essent boni viri. Num igitur eum postea censes anxio animo aut sollicito fuisse? Quae cum essent dicta, discessimus. Nunc de hominis summo bono quaeritur; Videamus igitur sententias eorum, tum ad verba redeamus. Piso, familiaris noster, et alia multa et hoc loco Stoicos irridebat: Quid enim?

Non quaeritur autem quid naturae tuae consentaneum sit, sed quid disciplinae. Te enim iudicem aequum puto, modo quae dicat ille bene noris. Tu enim ista lenius, hic Stoicorum more nos vexat. An hoc usque quaque, aliter in vita? Habent enim et bene longam et satis

litigiosam disputationem. Octavio fuit, cum illam severitatem in eo filio adhibuit, quem in adoptionem D. Hoc ipsum elegantius poni meliusque potuit. Negat esse eam, inquit, propter se expetendam.