Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Idem iste, inquam, de voluptate quid sentit? Progredientibus autem aetatibus sensim tardeve potius quasi nosmet ipsos cognoscimus. Bona autem corporis huic sunt, quod posterius posui, similiora. Tum Triarius: Posthac quidem, inquit, audacius. Qui-vere falsone, quaerere mittimus-dicitur oculis se privasse; Qui autem esse poteris, nisi te amor ipse ceperit?

Ne amores quidem sanctos a sapiente alienos esse arbitrantur. Quae quo sunt excelsiores, eo dant clariora indicia naturae.

Optime, inquam. Ille enim occurrentia nescio quae comminiscebatur; Quid in isto egregio tuo officio et tanta fide-sic enim existimo-ad corpus refers? Nec lapathi suavitatem acupenseri Galloni Laelius anteponebat, sed suavitatem ipsam neglegebat; Ex quo, id quod omnes expetunt, beate vivendi ratio inveniri et comparari potest. Duo enim genera quae erant, fecit tria.

Quod si ita se habeat, non possit beatam praestare vitam sapientia. Atque haec coniunctio confusioque virtutum tamen a philosophis ratione quadam distinguitur. Cum autem negant ea quicquam ad beatam vitam pertinere, rursus naturam relinquunt. Legimus tamen Diogenem, Antipatrum, Mnesarchum, Panaetium, multos alios in primisque familiarem nostrum Posidonium. Quod autem principium officii quaerunt, melius quam Pyrrho; Summum a vobis bonum voluptas dicitur.

Summus dolor plures dies manere non potest? An est aliquid per se ipsum flagitiosum, etiamsi nulla comitetur infamia? Et nemo nimium beatus est; Quam si explicavisset, non tam haesitaret. Sed vobis voluptatum perceptarum recordatio vitam beatam facit, et quidem corpore perceptarum. Si verbum sequimur, primum longius verbum praepositum quam bonum. Non risu potius quam oratione eiciendum? Non dolere, inquam, istud quam vim habeat postea videro;

Quamquam haec quidem praeposita recte et reiecta dicere licebit. Quod quidem nobis non saepe contingit. Hoc non est positum in nostra actione. Quo

modo autem optimum, si bonum praeterea nullum est? Graecis hoc modicum est: Leonidas, Epaminondas, tres aliqui aut quattuor; Quod idem cum vestri faciant, non satis magnam tribuunt inventoribus gratiam.

Estne, quaeso, inquam, sitienti in bibendo voluptas? Teneo, inquit, finem illi videri nihil dolere. Teneo, inquit, finem illi videri nihil dolere. Quos quidem tibi studiose et diligenter tractandos magnopere censeo. Atqui perspicuum est hominem e corpore animoque constare, cum primae sint animi partes, secundae corporis. Ut alios omittam, hunc appello, quem ille unum secutus est. Hunc vos beatum; Nihilne est in his rebus, quod dignum libero aut indignum esse ducamus?

An eiusdem modi? Utrum igitur tibi litteram videor an totas paginas commovere? Illis videtur, qui illud non dubitant bonum dicere -; Haec mihi videtur delicatior, ut ita dicam, molliorque ratio, quam virtutis vis gravitasque postulat. Ego vero volo in virtute vim esse quam maximam; Transfer idem ad modestiam vel temperantiam, quae est moderatio cupiditatum rationi oboediens. At ille pellit, qui permulcet sensum voluptate. Quamvis enim depravatae non sint, pravae tamen esse possunt. In schola desinis.

At enim sequor utilitatem. Licet hic rursus ea commemores, quae optimis verbis ab Epicuro de laude amicitiae dicta sunt. Num igitur eum postea censes anxio animo aut sollicito fuisse? Quod autem in homine praestantissimum atque optimum est, id deseruit. Primum cur ista res digna odio est, nisi quod est turpis? Aliud igitur esse censet gaudere, aliud non dolere.

Duo Reges: constructio interrete. Immo alio genere; Zenonem roges; Haec quo modo conveniant, non sane intellego.