Bonum valitudo: miser morbus. At habetur! Et ego id scilicet nesciebam! Sed ut sit, etiamne post mortem coletur? Itaque hic ipse iam pridem est reiectus; Sed non alienum est, quo facilius vis verbi intellegatur, rationem huius verbi faciendi Zenonis exponere. Sed erat aequius Triarium aliquid de dissensione nostra iudicare. An ea, quae per vinitorem antea consequebatur, per se ipsa curabit? Potius inflammat, ut coercendi magis quam dedocendi esse videantur. Est enim tanti philosophi tamque nobilis audacter sua decreta defendere.

Tuo vero id quidem, inquam, arbitratu. Qui non moveatur et offensione turpitudinis et comprobatione honestatis? Prave, nequiter, turpiter cenabat; Honesta oratio, Socratica, Platonis etiam. Egone non intellego, quid sit don Graece, Latine voluptas? Itaque hic ipse iam pridem est reiectus; Ego vero volo in virtute vim esse quam maximam; Ista ipsa, quae tu breviter: regem, dictatorem, divitem solum esse sapientem, a te quidem apte ac rotunde; Fortemne possumus dicere eundem illum Torquatum?

Quis Pullum Numitorium Fregellanum, proditorem, quamquam rei publicae nostrae profuit, non odit? Bonum incolumis acies: misera caecitas. Non est enim vitium in oratione solum, sed etiam in moribus. Res enim se praeclare habebat, et quidem in utraque parte.

Quis est autem dignus nomine hominis, qui unum diem totum velit esse in genere isto voluptatis? Ut in voluptate sit, qui epuletur, in dolore, qui torqueatur. Immo vero, inquit, ad beatissime vivendum parum est, ad beate vero satis. Vestri haec verecundius, illi fortasse constantius. Nemo igitur esse beatus potest. Sed tu istuc dixti bene Latine, parum plane. Sin dicit obscurari quaedam nec apparere, quia valde parva sint, nos quoque concedimus; Praeclarae mortes sunt imperatoriae; Haec para/doca illi, nos admirabilia dicamus. Paulum, cum regem Persem captum adduceret, eodem flumine invectio?

Quae quo sunt excelsiores, eo dant clariora indicia naturae. Aut unde est

hoc contritum vetustate proverbium: quicum in tenebris?

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Non enim iam stirpis bonum quaeret, sed animalis. Nihil sane. Quamquam haec quidem praeposita recte et reiecta dicere licebit. Duo Reges: constructio interrete. Pollicetur certe. Et si turpitudinem fugimus in statu et motu corporis, quid est cur pulchritudinem non sequamur? Non igitur bene. Urgent tamen et nihil remittunt. Non ego tecum iam ita iocabor, ut isdem his de rebus, cum L. Etenim nec iustitia nec amicitia esse omnino poterunt, nisi ipsae per se expetuntur.

Quid enim de amicitia statueris utilitatis causa expetenda vides. Fortasse id optimum, sed ubi illud: Plus semper voluptatis? Est autem etiam actio quaedam corporis, quae motus et status naturae congruentis tenet; Eodem modo is enim tibi nemo dabit, quod, expetendum sit, id esse laudabile. Multa sunt dicta ab antiquis de contemnendis ac despiciendis rebus humanis; Dicet pro me ipsa virtus nec dubitabit isti vestro beato M. Ne amores quidem sanctos a sapiente alienos esse arbitrantur. Tenent mordicus. Hoc est non modo cor non habere, sed ne palatum quidem. Septem autem illi non suo, sed populorum suffragio omnium nominati sunt.

Praetereo multos, in bis doctum hominem et suavem, Hieronymum, quem iam cur Peripateticum appellem nescio. Cum praesertim illa perdiscere ludus esset. At enim hic etiam dolore. Primum in nostrane potestate est, quid meminerimus? In eo enim positum est id, quod dicimus esse expetendum. Quae cum essent dicta, finem fecimus et ambulandi et disputandi. De quibus etsi a Chrysippo maxime est elaboratum, tamen a Zenone minus multo quam ab antiquis; Incommoda autem et commoda-ita enim estmata et dustmata appello-communia esse voluerunt, paria noluerunt. Cur id non ita fit?

Nos commodius agimus. Illa videamus, quae a te de amicitia dicta sunt. Egone non intellego, quid sit don Graece, Latine voluptas? Nec vero pietas adversus deos nec quanta iis

gratia debeatur sine explicatione naturae intellegi potest. Nam memini etiam quae nolo, oblivisci non possum quae volo. Cum salvum esse flentes sui respondissent, rogavit essentne fusi hostes. Quid ergo aliud intellegetur nisi uti ne quae pars naturae neglegatur? Quem si tenueris, non modo meum Ciceronem, sed etiam me ipsum abducas licebit.

Ego quoque, inquit, didicerim libentius si quid attuleris, quam te reprehenderim. Sed quoniam et advesperascit et mihi ad villam revertendum est, nunc quidem hactenus; Longum est enim ad omnia respondere, quae a te dicta sunt. Quippe: habes enim a rhetoribus; Non est enim vitium in oratione solum, sed etiam in moribus. Eam tum adesse, cum dolor omnis absit; Illud quaero, quid ei, qui in voluptate summum bonum ponat, consentaneum sit dicere. Aliter homines, aliter philosophos loqui putas oportere? Quem Tiberina descensio festo illo die tanto gaudio affecit, quanto L.